Zwerven en genieten van het kleurrijke herfstbos
Die mooie herfstkleuren in het bos, we krijgen er maar geen genoeg van, je valt gewoonweg van de ene verwondering in de andere. En de gekleurde bladeren blijven dit keer ook wel heel erg lang aan de bomen zitten.
Zo waren we onlangs op de Hoge Veluwe en reden vanaf Otterlo in de richting van het centrum van het park, net even voorbij de grote troffel van kunstenaar Claes Oldenburg. De ruim elf meter hoge, in de grond gestoken troffel staat als een reusachtige wegwijzer op de T-kruising vlak bij het museum. Louis heeft het dan altijd over een enorme grote bouwvakker, die hem daar ooit heeft neergesmeten, grappig!
Kleurig beukenbos
Net voordat de boswachterswoning “De Pampel” in beeld komt, krijg je links een prachtig beukenbos, dat vooral nu een lust voor het oog is. We zijn daar net bezig om het kleurige beukenbos op de gevoelige plaat vast te leggen, of er stopt een auto. Het blijken onze natuurvrienden Jannie en Florus van den Berg te zijn. Zij hadden blijkbaar dezelfde plannen als ons, om nog wat van het prachtige kleurenfestijn te fotograferen. We praten wat bij en besluiten dan om eens richting het Jachthuis Sint Hubertus te rijden, wie weet kunnen we daar ook nog wel wat mooie plaatjes maken.
Stenen Brug
Als we voor de ‘Stenen Brug’ van Berlage staan, die de ‘Zuidelijke vijver’ en de ‘Scheerspiegel’ doorsnijd, wordt ik overweldigd door de schoonheid van de brug, alsmede de prachtige herfstkleuren er rondom heen. De brug werd in 1919/1920 gebouwd als onderdeel van het Jachthuis Sint Hubertus, een brug naar de toekomst. En een brug met een verhaal, want de sporen van architect H.P. Berlage vind je overal op de Hoge Veluwe terug, hij wordt ook wel de vlaggendrager van de Nederlandse architectuur van die tijd genoemd.
Ingelijst Jachthuis
Ondertussen hebben Florus en Louis iets heel anders ontdekt, een Grote Zilverreiger stapt wat heen en weer in de vijver, om uiteindelijk dan toch maar de kant op te klauteren en in het gras verder te gaan zoeken naar iets eetbaars. Nou ja, die twee redden zich wel met de grote witte vogel.
Ik zoek tussen de hangende boomtakken verder om het Jachthuis Sint Hubertus eens heel mooi ingelijst op de foto te krijgen en wonderwel lukt dat toch heel aardig, al zeg ik het zelf.
Tenslotte…
We besluiten om nog even naar het ‘Zwarte Veld’ te rijden, misschien lopen er nog herten, maar eenmaal daar aangekomen is er in geen velden of wegen een hert te bekennen. Dus rijden we nog een klein stukje door in de richting van de uitgang Hoenderloo. Als we even later links van de weg de beukenlaan zien, waar een aantal jaren geleden de oude beuken zijn verdwenen, staat daar inmiddels een rij jonge beuken heel heldhaftig in herfstkleuren te pronken. Of wij het nog zullen beleven, dat ze uitgegroeid zijn tot woudreuzen, dat waag ik te betwijfelen, maar dan kan de volgende generatie er mooi van genieten. Het is in ieder geval een mooie afsluiting van deze prachtige herfstdag op de Hoge Veluwe.
______________________________________________________________________________________________________________________
Zomaar iets extra moois op film: