Morgen is het zijn sterfdag en… zo begint mijn pen te schrijven…
Morgen zondag 2 december is het de sterfdag van mijn beste vriend Cos Mouw, want op 2 december 2014 nu dus alweer 4 jaar geleden, stierf hij op 71 jarige leeftijd, waar blijft de tijd? Een bijzonder mens en tegelijkertijd ook iemand die je maar moeilijk kunt vergeten, iemand waar ik ook vaak aan terugdenk. Als ik over de Veluwse heide dwaal en in de verte het gemekker van de schapen hoor, dan is mijn oude vriend ineens heel dichtbij, althans in mijn gedachten en voor mijn gevoel.
Schaapherder Cos Mouw(†) en zijn trouwe hond met zijn kudde op de Elspeetse Heide – Foto: ©Louis Fraanje
Rode boerenzakdoek
Dan zie ik hem weer samen met zijn wit-gewolde volgelingen, met hun zwarte koppen en poten, over de Elspeetse Heide zwerven, bijeen gedreven door zijn hond. In de zomer had Cos meestal een rode boerenzakdoek om het hoofd geknoopt, tegen de hitte. Dat is een oud gebruik en ook echt iets van het platteland en hij gaf hiermee – als boerenzoon – dan ook direct zijn identiteit prijs. Geweldig… en wat was hij daar trots op, dat stak hij ook nooit onder stoelen of banken, daar kwam hij altijd recht voor uit!
Schaapherder Cos Mouw(†) een Veluwenaar in hart en nieren – Foto: ©Louis Fraanje
Verbondenheid
De verhalen over vroeger, een tijd waarin alles nog kleinschalig was en niet zo gehaast als tegenwoordig, dat er nog met elkaar gepraat werd en men naar elkaar omzag. Vaak hele simpele gesprekken op de heide of in de winter op de heerd van de boerderij, maar wel heel oprecht en puur.
Als we samen aan de ‘praot’ waren, was er altijd die verbondenheid met het Veluwse land en nooit raakten we uitgepraat over onze geboortegrond. Maar… met het heengaan van mijn oude vriend Cos Mouw, lijkt het wel of ook die oude cultuur grotendeels verdwenen is en nooit meer terugkomt!
Lees ook: “Een ‘Reus’ is geveld, maar een ‘Koningskind’ is geboren!”
______________________________________________________________________________________________________________________
Ter nagedachtenis aan mijn vriend:
