Het geluk is niet altijd aan je zijde, want… de natuur is onberekenbaar…
Het is een jaarlijks terugkerend gebeuren, maar telkens als ik voor het eerst weer zo’n reegeit of bok in winterdos zie, dan is dat toch even wennen. Tjonge… wat gaat het toch allemaal snel, je bent nog maar net – goed en wel – gewend aan de mooie rood-bruine vacht en dan lopen ze alweer in hun grauwe winterjas.
Reegeit in wintervacht op de heuvel – Foto: ©Louis Fraanje
Het heuveltje
Zo ging het ook zo’n anderhalve maand geleden in oktober, toen ik in het open veld ergens op de Veluwe, deze geit en bok tegenkwam, ze liepen in de buurt van een oude eikenboom en gingen helemaal op in hun omgeving. Hoewel het best erg lastig is om in het open veld het wild te benaderen, kon ik toch redelijk dicht in hun buurt komen. Vanachter een lage vliegden had ik ze redelijk in beeld, maar heel langzaam liepen ze verder en verdwenen uiteindelijk achter een heuveltje, met daarop een mooie oude eikenboom.
Langzaam verdwijnt de geit uit het zicht en komt de bok tevoorschijn – Foto: ©Louis Fraanje
Wantrouwig
De bok bleek wat nieuwsgieriger of wantrouwiger dan de geit, want… even later loopt hij wat meer naar rechts, om erachter te komen wat daar in de omgeving van dat dennetje zit. De bok bleef maar in mijn richting loeren. En… hoewel ik er bijna zeker van was, dat hij mij niet kon zien of ruiken, stond hij daar minutenlang als een standbeeld in het open veld, echt geweldig is zoiets.
Daar stond de bok minutenlang als een standbeeld in het open veld – Foto: ©Louis Fraanje
De rust is weer gekeerd en hij gaat verder met de maaltijd – Foto: ©Louis Fraanje
Geen geluk
Dan gaat op een gegeven ogenblik zijn kop weer naar beneden en graast hij verder en tegelijkertijd sjouwt hij weer in de richting van de oude eikenboom. Ik hoop dat hij voor die tijd nog eventjes opkijkt, dan heb ik een prachtige plaat zo samen met de boom. Maar… helaas, hij loopt te ver door en blijft – met zijn kop half achter de boom – stilstaan, jammer… maar het is helaas niet anders, het geluk is niet altijd aan je zijde!
Met zijn kop half achter de boom, blijft de bok stilstaan, jammer… – Foto: ©Louis Fraanje
En weer gaat zijn kop naar beneden, ik wacht… maar vergeefs… – Foto: ©Louis Fraanje
Onberekenbaar
Als hij dan even later verder wandelt, blijf hij met zijn kop laag bij de grond, om tenslotte helemaal achter de heuvel te verdwijnen en daarmee verdwijnt op hetzelfde moment, mijn hoop om nog een mooie plaat van de bok bij de boom te kunnen maken. Helaas dus, soms zit het mee en soms tegen, zoals ik al eerder opmerkte, het geluk is niet altijd aan je zijde, want de natuur blijft ‘onberekenbaar’!
