Oog in oog met het Jachthuis ‘Sint Hubertus’ en het beroemde hert ‘Hubertus’
Op maandag 10 december jl. waren Fransien en ik weer eens op de Hoge Veluwe, het weer nodigde nou niet direct uit om naar buiten te gaan, maar achteraf gezien bleek het maar goed dat we niet thuis zijn gebleven. Want… toen we via de Kronkelweg in de richting van het Jachthuis Sint Hubertus reden, kwam ineens de zon tevoorschijn en scheen dwars door de regenbui heen in de richting van het Jachthuis. En mede daardoor ontstond er een prachtige regenboog, die ook nog weerspiegelde in de grote vijver.
Jachthuis Sint Hubertus met daarboven een prachtige regenboog – Foto: ©Fransien Fraanje
Hubertus
Nog nagenietend van dit prachtige schouwspel, werden we getipt door de Jansens uit Barneveld, dat ze Hubertus hadden gezien en samen met Florus en Jannie, die inmiddels ook gearriveerd waren, reden we naar de bewuste plek. En zo stonden we even later ‘oog in oog’ met Hubertus, hij stond in de buurt van het Zwarte Veld, ergens in de bosrand van een oude beukenlaan.
Even later kwam ook natuurliefhebber Henny van Soest de gelederen van het ‘Hubertus-team’ versterken, om het inmiddels overbekende en beroemde hert Hubertus op de gevoelige plaat vast te leggen.
Hubertus komt uit het bos tevoorschijn – Foto: ©Louis Fraanje
Onzichtbaar
Goed verscholen in de dekking, was Hubertus een tijdlang onzichtbaar voor het publiek geweest, een bekende eigenschap van deze vrijbuiter, die wij wel kunnen waarderen. En alles bij elkaar was het ook alweer een flink aantal weken geleden dat we hem goed in beeld hadden. Dat was om precies te zijn op dinsdag 20 november jl. in de buurt van De Eikelkamp. (Lees meer…)
En dan gaat hij er eens even heel mooi voor staan – Foto: ©Louis Fraanje
Dezelfde gasten
Het was al kwart over vier in de namiddag en het licht begon al snel minder te worden, om nog goed te kunnen fotograferen, maar we probeerden toch zo goed en zo kwaad als het ging, nog een aantal mooie opnames te maken. En… zo stonden we weer even ‘oog in oog’ met Hubertus en deze liet het zich allemaal heel rustig welgevallen, blijkbaar dacht hij er zo het zijne van, zo van: “Och… weer dezelfde gasten zoals altijd, die ken ik zo langzamerhand wel, stelletje ‘grijze duiven’ met hun klikkende camera’s!”
Dan bedenkt hij zich en gaat weer aan de wandel – Foto: ©Louis Fraanje
Hier en daar toch maar even wat naar binnen werken – Foto: ©Louis Fraanje
Hubertus tuurt naar de horizon…
…en dan komt hij dichterbij – Foto’s: ©Louis Fraanje
Hubertus trekt verder in de richting van het Zwarte Veld – Foto: ©Louis Fraanje
Tussen de bomen blijft Hubertus een tijdlang staan…
en kijkt hij om zich heen – Foto’s: ©Louis Fraanje
Twijfel
Als we hem dan even later aan de bosrand tussen een paar oude bomen zien staan, dan bedenken we ons dat hij misschien wel staat te twijfelen, of hij naar de wildweide op het Zwarte Veld zal gaan, of misschien Hoog Baarlo, waar hij de vorige winter heeft doorgebracht. We zullen het – bij gezondheid – allemaal wel zien en beleven, zou onze vriend Ton Heekelaar wel zeggen.
Een schitterende zonsondergang boven het Zwarte Veld – Foto: ©Fransien Fraanje
Tenslotte…
We genieten met zijn allen nog even van de schitterende zonsondergang boven het Zwarte Veld en dan is ook deze mooie ontmoeting met Hubertus weer teneinde. Een prachtig begin bij het Jachthuis Sint Hubertus, dat ‘kleurrijk’ eindigde met het weerzien van Hubertus bij zonsondergang.
Ondertussen loopt het tegen de klok van vijven en het licht wordt steeds minder om nog een mooie foto te kunnen maken, dus besluiten we om op te breken en huiswaarts te keren. We laten het maar aan Hubertus zelf over wat hij van plan is, daarvoor is hij zelf ‘mans’ genoeg en een vrijbuiter als Hubertus zeer zeker!
Lees ook: Het legendarische hert “Hubertus” – Deel 136
______________________________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje:
