Fazanten zijn de kleurrijke ridders van bos en veld…
Het is alweer even geleden dat ik over mijn omzwervingen in het Rauwe Veld heb geschreven, maar natuurlijk ben ik er tussentijds zeker wel geweest. Maar… vorige week reden we daar ergens in de buurt en zagen een mooie windwijzer met een fazant op een schoorsteen staan.
En het leuke ervan was, dat we een eindje verderop in het veld een stel fazantenhanen troffen, die we heel mooi vanaf de weg konden observeren.
Op een gegeven ogenblik waren het er zelfs vier bij elkaar, alleen liep er maar één hennetje tussen. Op het moment is het nog redelijk rustig op de aloude baltsplaats, maar toch is het altijd een genot om deze kleurrijke ridders van bos en veld tegen te komen en te fotograferen.
Onzichtbaar
Ik zit aan de rand van het gebied, niet ver verwijdert van een provinciale weg, dus op de achtergrond raast het verkeer voorbij, maar ik zit mooi verscholen in een houtwal, dus de dieren kunnen mij absoluut niet zien. Hoewel de hanen een kleurrijk en opvallend verenkleed hebben, zijn de hennen daarentegen wat bruin/grijs van kleur. Mede daardoor zijn ze soms bijna onzichtbaar tussen de grauwe rietstengels aan de rand van het weiland en dat is straks in het voorjaar bij het nestelen natuurlijk ook van groot belang.
Concurrentie
Dan ineens, staat het drietal als aan de grond genageld en gaan hun blikken in dezelfde richting, de reden is meteen duidelijk, er duikt plotseling nog een fazantenhaan op. Deze heeft een nog bredere witte kraag en een heel bijzondere ‘kuif’. Nog meer concurrentie in het veld, blijkbaar is ook hij aangetrokken door het hennetje, al loopt hij in deze wel wat te hard van stapel en neemt mevrouw fazant onverhoeds de benen.
Wat dit allemaal zal gaan opleveren, daarover meer in het volgende deel.
Lees ook: Naar buiten in het Rauwe Veld – Deel 37