Oog in oog met herten in de sneeuw op de Veluwe…
Het is alweer een hele tijd geleden, dat de winter zich van haar sterkste kant had laten zien, maar deze keer ligt het Veluwse bos al een aantal dagen te dromen onder een witte deken.
Dus… wordt het weer eens tijd, om een greep te doen in mijn rugzak vol met mooie herinneringen, sfeervolle verhalen om door te geven aan anderen.
Afijn, daar had u de vorige keer al het een en ander over kunnen lezen, toen hadden de boswachter en ik een mooie ontmoeting met een reegeit. Vandaag ben ik alleen en zal het wat anders lopen dan de vorige keer.
De zon door en zet de enorme sparren in een wonderbaarlijk mooi licht – Foto: ©Louis Fraanje
Het beukenbos
Als ik nog maar heel even onderweg ben, breekt de zon door en zet de enorme sparren in een wonderbaarlijk mooi licht, daardoor lijken ze nog groter en machtiger, dit is pas echt genieten deze winter. Een mooiere start van deze winterdag had ik mij niet kunnen wensen, dat mag voor iedereen duidelijk zijn.
Vandaag ga ik maar eens een kijkje nemen in het oude loofbos, daar zitten momenteel enkele herten, dus ‘wie weet’ krijg ik ze ook nog voor de lens?
Het is nu echt winter in het oude beukenbos – Foto: ©Louis Fraanje
Beweging in de dekking
Maar goed, we zien het vanzelf wel hoe of dat het loopt vandaag, want juist het onverwachtse maakt een ontmoeting met het roodwild zo bijzonder. En zo zit ik maar een beetje in mijzelf te filosoferen achter het stuur van de jeep, die nu rustig door de sneeuw zijn weg zoekt. Hier en daar ligt nog wat twee-meter-hout langs de weg, maar dat zal binnenkort wel opgehaald worden.
Dan zie ik ergens tussen de bomen wat bewegen, ik zet de jeep stil en wacht af wat komen gaat, de camera zoals altijd in de aanslag. Heel voorzichtig komt er een hert de dekking uit, bijna direct draait hij zijn kop in mijn richting en blijft zo een tijdje naar dat obstakel in de sneeuw staan kijken.
Heel voorzichtig komt er een hert het bos uit wandelen – Foto: ©Louis Fraanje
Apart gevoel
Wat een schitterend gezicht is het toch om zo’n machtige geweidrager in de wit besneeuwde bosrand te zien staan, dat is echt geweldig… ik kan dat ook niet uitleggen. Misschien moet je dat zelf eens meegemaakt hebben, want het is een heel apart gevoel, om in deze witte wereld ‘oog in oog’ met het wild te staan. Tenminste, ik krijg er nooit genoeg van, maar… het hert blijft niet staan en trekt even later weer de dekking in en is alles weer net zo stil als voorheen.
Een eindje verderop komt nog een hert uit het bos tevoorschijn – Foto: ©Louis Fraanje
Weidse schoonheid
Ik start de jeep en rij voldaan weer verder en als ik even later vanuit het bos de open vlakte van de heide op kom rijden, wordt ik getroffen door de weidse schoonheid van onze Veluwe, die nu bedolven ligt onder een witte deken. In de verte aan de horizon hangt een grijze wolkenlucht vol sneeuw, met daarboven het hemelsblauw, het besneeuwde bos eronder geeft een mooi contrast.
Aan de horizon hangt een grijze wolkenlucht vol sneeuw – Foto: ©Louis Fraanje
Uitgestrekte eenzaamheid
Al rijdend over de open vlakte van het Veluwse heideland, overvalt mij een machtig gevoel van vrijheid, dat nog aangewakkerd wordt door het besef dat ik hier geboren en getogen ben. In dit wonderschone land van hei en dennen liggen mijn wortels, dat is iets wat mij raakt tot in het diepst van mijn ziel.
Hier in de eenzaamheid van de uitgestrekte heidevelden en bossen, ver weg van die opgejaagde wereld, voel ik mij de koning te rijk. De liefde voor mijn geboortestreek is nooit meer verdwenen!
Dan komt aan het einde van deze winterdag de oude jachthut weer in zicht – Foto: ©Louis Fraanje
Eerbetoon
En als dan aan het einde van deze mooie winterdag de oude jachthut weer in zicht komt, knijp ik nog maar eens even stevig in mijn arm, om te beseffen dat het allemaal werkelijkheid is en geen droom.
Ik hoop in ieder geval dat u genoten heeft van deze zwerftocht in woord en beeld over onze winterse Veluwe, want dan wordt deze persoonlijke herinnering ook een soort van ‘eerbetoon’ aan dit wonderschone land.
In de volgende aflevering hoop ik u iets te vertellen over de bekende buitenman Arnold van der Wal(1920-1987) alias ‘Cartouche’, die ook in een jachthut op de Veluwe woonde!
Lees ook: In en om de jachthut – Deel 32
