Reewild voor de lens in een ‘witte’ wereld…
Zo is er altijd wel wat te beleven in het Rauwe Veld, vooral nu de sneeuw is blijven liggen, dan willen wij er ook graag wat van op de gevoelige plaat vastleggen, want voordat je het weet, is het – letterlijk en figuurlijk – als sneeuw voor de zon verdwenen.
Terwijl wij in ons vorige verhaal bij de Grote Zilverreiger stonden te kijken en te fotograferen, zagen we links enkele reeën vanuit de dekking het open veld opkomen. En… het spreekwoord zegt; ‘Als er één schaap(ree) over de dam is, volgen er meer!’ Dus lopen we heel op ons gemak hun richting op, want onze ervaring is, dat ze vanaf deze afstand gezien, er niet direct vandoor zullen gaan.
Op het besneeuwde veld liep een knopbok en twee geiten – Foto: ©Louis Fraanje
Dagelijkse kost
En we krijgen gelijk, want heel even staat een knopbokje in onze richting te kijken, maar al snel gaat het door met zoeken naar een hapje eten, dat nu onder de sneeuw verborgen ligt. Ze krabben met hun voorpoten de sneeuw aan de kant, om goed bij het gras en of andere plantjes te komen. Allemaal mooi natuurlijk die witte wereld, maar voor de dieren is het toch eventjes wennen, ze moeten er nu meer voor doen om hun dagelijkse kost bij elkaar te scharrelen.
Even later zagen we nog een bok op het toneel…
– Foto’s: ©Louis Fraanje
Een sprong
Mede daarom ook zoeken reeën in de winter graag elkaars gezelschap, dan vormen ze een zogenaamde ‘sprong’, die in het voorjaar weer uit elkaar valt en zij zich meer solitair gaan gedragen. Dit was een kleine groep van vier, maar we hebben hier ook wel grotere gezien van wel tien tot twaalf stuks.
De oudere bok blijft achter de veel jongere rivaal aanjagen – Foto: ©Louis Fraanje
De twee reegeiten bekijken het gestoei van een veilige afstand – Foto: ©Louis Fraanje
Gramstorig
Als dan ineens een grotere bok de arena betreedt, is er even paniek onder de dieren, tenminste bij het knopbokje, want daar heeft de zojuist aangekomen gaffelbok het op voorzien. Met zijn kop naar beneden gericht, rent hij dreigend op de jongere bok af, maar deze wacht hem niet af en probeert er zo snel mogelijk vandoor te gaan. Maar de uitdager geeft niet op en blijft achter hem aan jagen, iets wat wij wel vaker gezien hebben bij het reewild, de oudere bok wil even heel duidelijk aangeven wie hier de baas is. Vooral omdat zo’n oudere bok vaak wat ‘gramstorig’ kan zijn en in deze periode geen rivalen, groot of klein, in zijn directe omgeving duldt.
De gaffelbok weet van geen ophouden – Foto: ©Louis Fraanje
De opspattende sneeuw geeft wel aan dat het menens is – Foto: ©Louis Fraanje
Tenslotte…
We zijn zo in de ban van het ‘jachtige’ tafereel met de reebokken in het veld, dat we vergeten om het te filmen, want als er zoveel aan de hand is en een heen en weer gehol en gevlieg, zijn bewegende beelden ook heel interessant. Maar… zoals het zo vaak gaat, als ‘hadden’ komt is ‘hebben’ weg, vandaar dat we een aantal foto’s direct achter elkaar geplaatst hebben en achteraf ook nog een stukje gefilmd. Een volgende keer beter zeg ik altijd en… misschien blijft de sneeuw nog even liggen, we hopen het maar. Zo zwerven we weer verder door het ons zo geliefde ‘Rauwe Veld’!
Stil en verlaten ligt het besneeuwde Rauwe Veld erbij in de winter – Foto: ©Louis Fraanje
Lees ook: Naar buiten in het Rauwe Veld – Deel 43
______________________________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje:
