De berken hebben iets vrouwelijks
De berk is onder de bomen net zo bekend als het roodborstje onder de vogels. Berken zijn levenslustige bomen. Ze zijn tevreden met schrale grond en ongevoelig voor weer, wind en vorst. De berken staan te pronken op de Hoog Buurlosche Heide bij Radio Kootwijk of netjes in het gelid langs de Kootwijkerdijk bij Kootwijkerbroek. Ik kijk er altijd naar als ik op weg ben naar de boswachterij Kootwijk.
Berken op de Stroeërheide vragen licht om er mooi uit te kunnen zien – Foto: ©Gerrit de Graaff
Jonkvrouw van het bos
De vrijstaande berken op de Stroeërheide hebben iets zonnigs over zich en ook iets vrouwelijks. De Engelse dichter Coleridge noemde de berk: ‘de jonkvrouw van het bos’. Dat komt ook omdat berken altijd in de zon staan. Ze hebben een hekel aan schaduw. Berken vragen licht om er mooi uit te kunnen zien. Ze geven zelf weinig schaduw, maar ze nemen zoveel vocht op uit de bodem dat onder berken maar weinig wil groeien. Omdat hun wortels niet diep de grond in gaan hebben ze last van droge zomers. Ze laten dan vroegtijdig hun bladeren vallen.
