Reebokken in het vizier
Niet lang na onze ontmoeting in het Rauwe Veld met het reewild, overkwam ons nog iets moois, een hernieuwde kennismaking met een oude bekende, namelijk “Pollux II”. Deze reebok heeft een schitterend 6-ender gewei op zijn kop, werkelijk prachtige ‘geparelde’ stangen, waarvan de twee voorste abnormaal hoog staan.
Unieke biotoop
Ineens stond hij daar – samen met een reegeit – in het open veld , geheel op zijn gemak te grazen, dan gaat het hart van een natuurliefhebber sneller kloppen, tenminste bij ons zeer zeker, vooral bij het zien van dit soort sterke reebokken. Wat dat betreft is het Rauwe Veld een unieke biotoop voor het reewild. Daarbij hoop ik van ganser harte, dat ik deze bok nog vaker tegenkom dit jaar, want zo’n oudere bok is vaak schuwer en komt vaak pas laat uit de dekking tevoorschijn.
Een tweeling
Maar… er valt nog meer te beleven, want iets verderop meende ik ook enkele reeën te speuren tussen het hoge gras, bij elkaar een geit met twee jonge bokjes en een mooie 6-ender. De twee jonge knopboekjes zijn broertjes van elkaar en komen van de geit die bij Pollux II loopt, een tweeling dus die het blijkbaar goed naar hun zin hebben hier. Daarnaast zagen we een nog jonge reegeit tevoorschijn komen, waar het knopbokje bijna direct daarop af ging en een kopstoot uitdeelde.
Onderlinge gevechten
Er hangt blijkbaar iets in de lucht, want de bokken zoeken elkaar steeds weer op en ondanks dat hun gewei nog in de bast zit, wordt er toch onderling met elkaar gevochten. In het onderstaande filmpje is dat heel duidelijk te zien.
Zulke knokpartijen zul je bij edelherten niet gauw meemaken, die ontwijken elkaar in die periode omdat het bastgewei erg gevoelig is. Die gaan op hun achterpoten staan en delen dan fikse klappen uit met hun voorpoten naar hun rivalen, dat hebben wij meer dan eens met eigen ogen gezien.
Tenslotte…
Zo’n aanzit als vanavond – met zoveel ‘aanloop’ – kan mij niet lang genoeg duren, maar als dan langzaam maar zeker de schemering valt, wordt het ook steeds moeilijker om het beeld vast te houden. Steeds vager worden de beelden, maar… dan wordt het toch echt tijd om op te breken, al zou je misschien op zo’n moment nog uren willen blijven, het is helaas niet anders. Een goede reden om – bij gezondheid – binnenkort weer eens te gaan, want het Rauwe Veld blijft altijd boeien!
Lees ook: Naar buiten in het Rauwe Veld – Deel 47
______________________________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje: