Pollux II loopt te hard en te vroeg van stapel…
Ik was al enkele keren op pad geweest in het Rauwe Veld, maar ondanks soms enkele uren aanzitten, geen haar of veer te ontdekken. Ja… dat kan gebeuren, daar kun je niets aan veranderen al zou je dat weleens willen, maar vanavond is het geluk met mij, al kwam dat toch weer geheel onverwachts.
Na een uurtje of anderhalf, kwam er links in de dekking wat beweging en verscheen er een reegeit, die heel op haar gemakje steeds verder het veld op kwam wandelen. Een hapje hier en een hapje daar, af en toe omhoog kijken of er geen onraad is en zo ging dat een drie kwartier lang.
Zwevende reebok
Totdat… er helemaal aan de overkant van het veld ineens, vanuit het niets een reebok uit de dekking tevoorschijn kwam. Als ik hem goed in de lens heb, blijkt het de ons zo bekende bok Pollux II te zijn, ik krijg een koude rilling over mijn rug, wow… wat een prachtige verschijning. Erg lang blijft hij daar niet staan, want als hij de reegeit ziet staan, springt hij omhoog en komt hij – als het ware – zwevend over het hoge gras onze kant op. Door de sterk ontwikkelde spieren kunnen reeën verre en hoge sprongen maken.
Droom en werkelijkheid
De camera ratelt als een machinegeweer en de schitterende sprongen van de reebok worden één voor één vastgelegd op de gevoelige plaat. Ik krijg niet eens de kans om goed te kijken wat er gebeurt, zo snel gaat het allemaal, het is net een droom die werkelijkheid wordt, maar dan ook echt werkelijkheid!
Geen behoefte
Als de bok nog zo’n meter of tien verwijdert is van de reegeit, stapt hij als de koning van het Rauwe Veld door het hoge gras stap voor stap in haar richting, blijkbaar spelen de hormonen al vroeg op bij hem, misschien wel een beetje te vroeg. De paartijd begint eigenlijk pas in juli, maar ja… ook een reebok heeft zo zijn opwellingen. Als hij uiteindelijk bij haar is, draait ze zich om en om, blijkbaar heeft ze geen behoefte aan zijn liefdesbetuigingen en gelijk heeft ze, want ze zal toch zeker eerst haar kalf straks op de wereld willen zetten!
Tenslotte…
Al met al is het natuurlijk wel een schitterend gezicht om die twee zo bij elkaar op de plaat te zetten, ondanks dat hij voor vanavond misschien teleurgesteld is, ik ben het in ieder geval zeker niet. Voor mij kan deze avond niet meer stuk, tjonge… jonge… wat een geweldige ‘aanzit-avond’! Zeker ook weer een avond met een ‘gouden’ rand, iets waar je mee thuis kunt komen, dan kun je je geluk niet op, dan zijn de uren van wachten ineens helemaal vergeten. En… dan weet je weer waar je het voor doet en het geeft je weer de ‘spirit’ om door te gaan!