De Kronkelweg heeft inmiddels een symbiose met “Hubertus”
Dat bleek bij het centrum van het Park en nagenoeg voltooide splinternieuwe Park Paviljoen als zijnde ontmoetingscentrum/restaurant . Aldaar hebben wij het rijwielpad verlaten en zijn de Kronkelweg op gefietst. Onwillekeurig gaan de gedachten dan weer uit naar hert “Hubertus”. Zal die zich hopelijk presenteren en staan te smullen van het malse eiken lot? Je weet maar nooit!…… Plotseling wijst mijn vrouw met gestrekte arm en wijst rechts van de rijbaan. Ja hoor, daar staat “onze Huub” met zijn inmiddels kapitale bastgewei in de namiddagzon tussen het jonge eiken blad te glimmen.
Verrassing: Plotseling staat Hubertus tussen het eikenblad aan de Kronkelweg te glimmen-Foto: ©Ton Heekelaar.
Winterdos en zomerdos
Dan zijn de volgende handelingen inmiddels routine geworden. Fietsen -naast de rijbaan- op de standaard en statief en camera met telelens uit de fietstassen getoverd. Wij zagen sinds de vorige keer dat thans “Huub” zijn grijze dikke winterdos heeft ingewisseld voor een prachtige rood/bruine zomerdos zoals “het roodwild” betaamd. Van het herhaaldelijk ratelende klikgeluid van de camera werd “Onze HUUB” niet warm of koud en ging onverstoorbaar door met het malse eiwithoudende eikenblad -letterlijk en figuurlijk- achter de kiezen te werken.
Het malse en eiwithoudende eikenblad wordt door Hubertus -letterlijk en figuurlijk- met bekken vol achter de kiezen gewerkt- Foto: ©Ton Heekelaar.
Aluminium ros
Inmiddels waren nog een aantal fietsers en automobilisten gestopt om op enigerlei wijze “Onze Huub” met smartphones en etc. te kunnen platen. Of…….. gewoon zich aan het wonderschone dier te vergapen. Na deze oploop werd het tijd de fotospullen in te pakken en de reis op het aluminimum ros te vervolgen naar onze geparkeerde bolide.
Hongerige spechten
Voorbeeld van de strekking: “een ons geluk enz”: was gelegen in de eindbestemming van deze heerlijke middag. Toen wij onze e-bikes op de fietsdrager stonden vast te sjorren, zag ik in een flits vanuit mijn ooghoek een Grote Bonte Specht naar één van de bomen een eindje verderop vliegen. Dat betekende dat alvorens de bolide voor de terugreis werd gestart, zijn wij eerst even ter inspectie gaan kijken wat die Specht daar zoëven in zijn schild voerde!….. Ja hoor, als ik het niet dacht……. Op ongeveer vier/vijf meter hoogte zat een mooi rond gaatje – zonder spinnenwebben – in de eikenboomstam.
Diverse insecten worden aangevoerd…
om de jongen te voeren- Foto’s :©Ton Heekelaar.
Conclusie
Dat moet de broedholte zijn van de specht. Dus de terugreis even uitgesteld en de bolide tactisch zodanig geparkeerd opdat wij mooi zicht op de spechtholte hadden. Kort nadien werd het wachten beloond. Wij zagen dat een Grote Bonte Specht -met een snavel vol insecten- behendig met de scherpe nagels zich tegen de boom klemde. Het was spectaculair om te zien op welke wijze de mooie zwart/wit gekleurde Specht, met zijn rode petje (man) en gedeeltelijk rood gekleurde onderbuik, zijn staartveren als steuntje tegen de boomstam gebruikte.
Vervolgens boog de specht zich gedeeltelijk in de nestholte om de jongen te voeren. Dat betekende dat het kennelijk nog heel kleine jongen waren. Een paar dagen later -Hemelvaartsdag- was het andere koek. Wij hoorden een hoop kabaal en zagen half uit de nestholte hangende -hongerige- jongen bedelen om voer.
De reinigingsdienst aan het werk door “het kot te kuisen” met een snavel vol poepjes- Foto: ©Ton Heekelaar.
Tot slot
Toen de kleine jongen waren gevoerd, zagen wij dat de specht geheel in de nestholte kroop. Kort hierna weer te voorschijn kwam met een snavel vol poepjes van het jonge grut. In België zegt men: Het is een goeie gewoonte om “het kot te kuisen”……
______________________________________________________________________________________________________________________
Zie ook onderstaande filmpje van de druk in de weer zijnde Grote Bonte Specht:
