Louis Fraanje
Oog in oog met wilde zwijnen van jong naar oud..
Soms kan een zwerftocht door de natuur juist wat later op de avond nog weleens interessant worden, tenminste met wat geluk kom je dan ineens een paar biggen tegen.
Alhoewel Fransien een wat minder plezierige ervaring achter de rug heeft met deze ruige ‘ever’ van het Veluwse bos, blijft ze deze onverschrokken ‘zwartrokken’ toch een warm hart toedragen. En… natuurlijk die kleine ‘rusteloze’ biggetjes in hun kleurige gestreepte pyjama’s, die – net als hun ouders – met hun snuit de bosbodem omploegen, vindt zij helemaal het einde!
De snuit van het biggetje spreekt voor zich – Foto: ©Louis Fraanje
Knorrend geluid
Eerst zagen we dat er een biggetje in de bodem aan het wroeten was en even later ontdekten wij er iets verderop nog twee, die stonden vlakbij een oude stobbe.
Een prachtig gezicht om zo die kleine gestreepte biggen in het ‘groen’ te zien staan in het schitterende strijklicht van de avond, dan let je ook verder niet zo op de omgeving, totdat je ineens niet zo heel ver uit de buurt een knorrend geluid hoor, dan ben je natuurlijk gelijk klaar wakker.
Vanavond zo tegen de klok van negen stonden wij ‘oog in oog’ met deze twee biggen – Foto: ©Louis Fraanje
Iets verderop stond moeder te koekeloeren en hield de boel goed in de gaten – Foto: © Louis Fraanje
Dat is schrikken…
Als zoiets je nog zo laat op de avond overkomt, dan is dat wel even schrikken, dat kan ik u wel vertellen. Maar… gelukkig bleef de zeug ons van een afstandje in de gaten houden en dat deden wij van onze kant dan ook maar. Het avondlicht was nog heel mooi en het decor waarin de kleine biggen stonden kon niet beter, dit was – letterlijk en figuurlijk – echt een ‘buitenkansje’ dat ons zomaar weer in de schoot geworpen werd door moeder natuur!
Lees ook: Zwervend langs het wildspoor – Deel 12
