Inmiddels alweer de 150e aflevering over het wel en wee van Hubertus
Een mooi jubileum met en over een hert, dat bij zeer velen geliefd is en dat niet alleen op de Hoge Veluwe, maar ook ver daarbuiten!
Op dinsdag 11 juni jl. was het dan zover en hadden we Hubertus weer eens heel mooi in beeld en constateerden we, dat zijn gewei – in de vier voorbij gegane weken – weer wat groter was geworden.
Het heeft die bewuste avond wel even geduurd voordat het zover was, maar… dan heb je ook wat. We waren met onze natuurvrienden Jannie en Floris van den Berg aan de wandel in het Veentjesbos dat niet ver verwijderd ligt van het oude pompgebouw, toen wij Henny van Soest tegen het lijf liepen, die blijkbaar ook op zoek was naar het ons zo bekende hert!
Geduld is een schone zaak
Zegge en schrijven ontdekten we hem pas zo tegen de klok van zevenen, als vanuit het niets verscheen Hubertus tussen de bomen aan de rand van het Veentjesbos en stond hij daar wat om zich heen te kijken. Maar het duurde niet lang of hij ging door de knieën, maakte het zich zo gemakkelijk mogelijk en begon heerlijk op zijn gemakje te herkauwen. Nou… maak dan je borst maar nat, geduld… is een ‘schone’ zaak, want het kan zomaar een uurtje of soms wel meer duren, voordat hij weer in de benen komt. En dat bleek ook deze keer het geval…
Majestueus
We zijn lekker in de schaduw van de oude eiken langs het bospad gaan zitten, onder het genot van een bakje koffie. En… na ruim anderhalf uur wachten, kwam hij dan eindelijk overeind, het ‘moment’ waarop hij zich dan als een trotse koning van de Hoge Veluwe uitrekt. Majestueus staat hij dan eventjes heel kort en krachtig te pronken, met achter hem het mooie strijklicht van deze avond in juni.
We blijven nog even nagenieten van deze sfeervolle avond, met op de achtergrond Hubertus die ‘ongestoord’ aan het smullen is van het malse gras op het bospad!
*********************************************************************************************************************
Rust
Op donderdag 20 juni jl. zagen we hem nog heel even ergens op een heuvel verscholen tussen de dennen, blijkbaar had hij geen behoefte aan belangstelling en wilde hij gewoon even ‘rust’!
*********************************************************************************************************************
Alles in de gaten
Een dag later op vrijdag 21 juni jl. zagen we hem in de buurt van de Kronkelweg op zijn bekende ‘stekje’, lekker aan het smullen van de malse eikenbladeren. Hij stond nu tamelijk ver weg achter in de dekking, maar je kon nu heel duidelijk zien, dat hij ondertussen alles goed in de gaten hield.
(Dat stukje kunt u hieronder ook op het korte filmpje bekijken en tegelijkertijd zijn gewei bewonderen!)
*********************************************************************************************************************
Nog geen zekerheid
Op zaterdagmorgen 22 juni jl. liep hij ‘s morgens – halverwege de Kronkelweg – aan de rechterkant in het zonnetje te smullen van het eikenblad. Terwijl Fransien hem – ondanks het harde zonlicht – op de gevoelige plaat vast wilde leggen, probeerde ik het aantal enden van zijn gewei te tellen. Zo op het eerste gezicht lijkt het erop dat hij dit jaar wel eens heel misschien een 18-ender gaat worden, maar… met dezelfde moeite blijkt het straks toch van niet en kan het aantal hoger uitvallen.
Het gewei van Hubertus is met zijn 8 jarige leeftijd, zeker nog niet op zijn hoogtepunt, dus kan er in principe nog van alles de komende jaren gebeuren. We zullen dit keer pas echt zekerheid hebben, als hij zijn gewei schoongeveegd heeft, dus wachten we het – net als voorgaande jaren – gewoon heel rustig af, want… de tijd zal het ons weer leren!
Lees ook: Het legendarische hert “Hubertus” – Deel 151
______________________________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje: