Een wonderschoon tafereel met een boodschap
Afgelopen donderdag 27 juni jl. hebben Fransien en ik na het avondeten weer eens een heerlijke fietstocht door het Binnenveld gemaakt. Even bijkomen van de hitte die laatste dagen de natuur in zijn greep hield en de temperatuur af en toe tot grote hoogten stuwde, maar nu blies een lekker fris windje over velden en wegen.
Fransien op de fiets langs de Grift, met rechts een metershoge muur van riet – Foto: ©Louis Fraanje
Metershoge riet
Op de fiets en karren maar, het laatste stuk van onze tocht gingen we vanaf de Werftweg bij de brug en het windmolentje, in noordelijke richting langs de Grift. Een beetje jammer is de wildgroei van het metershoge riet langs de waterkant, want doordat dit zo ontzettend hoog staat, zie je totaal niets van de prachtige omgeving op die route.
Moeder eend met vijf jonkies in haar kielzog en Scholeksters aan de overkant – Foto: ©Louis Fraanje
Wonderschoon
Gelukkig was er bijna aan het einde nog een stukje open, daar werden wij getrakteerd op een wonderschoon tafereel dat ons raakte en even alles deed vergeten. Want… op het water van de Grift zwom een moeder eend met vijf jonkies in haar kielzog heel vredig aan ons voorbij. Aan de overkant keek een echtpaar Scholekster met hun kleine bonte Piet belangstellend toe.
De ontmoeting van het eendengezinnetje met de grote knobbelzwaan – Foto: ©Louis Fraanje
Onderling respect
Terwijl wij zo staan te genieten van het voorbij zwemmende eendengezinnetje op het voortkabbelende water, komt er vanuit de tegenovergestelde richting een grote knobbelzwaan aanzwemmen. Tjonge… jonge… wat een verschil zo’n grote witte zwaan, vergeleken bij het veel kleinere grut op het water.
Rustig zwemmend passeren ze elkaar en heel even lijkt het erop, of dat de grote zwaan ‘uit respect’ een buiging maakt als groet naar zijn voorbijgangers, een soort van onderling respect.
Het lijkt net of zij elkaar begroeten….
– Foto’s: ©Louis Fraanje
Voorlopig veilig
Uiteindelijk zien we moeder eend met haar kleine grut beschutting zoeken onder en tussen het riet aan de overkant, daar zijn ze ‘voorlopig’ veilig. En al hadden ze van de grote zwaan niets te duchten, het gevaar blijft aan alle kanten loeren en zeker als je nog zo klein bent. Want een snoek zal zich zeker niet bedenken als hij zo’n zwemmend ‘hapje’ voorbij ziet komen, dat is dan weer de andere kant van de medaille, eten en gegeten worden.
Uiteindelijk bereiken ze veilig en wel de beschermende rietkraag – Foto: ©Louis Fraanje
Tenslotte…
Toch is het achteraf gezien, wel een heel bijzonder ‘natuurmoment’, wat zich daar vanavond op het water afspeelde, dat groot en klein elkaar ontmoeten en er wederzijds respect is. Nogmaals, een heel bijzonder gebeuren waar wij mensen misschien nog wat van kunnen leren!
