De morgenstond… heeft goud in de mond…
Hoe vaak wij het bovenstaande al tegen elkaar gezegd hebben, weet ik niet meer, maar het staat wel als een paal boven water, omdat wij dit – letterlijk en figuurlijk – bijna dagelijks meemaken. En nu wij weer eens op Texel zijn is het dan ook weer meteen raak in de vroege morgen van deze mooie vakantiedag in juni.
Boven het water van de plas voor ons huisje trekt langzaam de ochtendmist op en heel voorzichtig probeert de zon tussen de wolken door te breken, in de verte horen we het geluid van de branding en vogels van velerlei pluimage laten zich niet onbetuigd. Ook op het water is het een gefladder en gekwetter van vogels die vertrekken en landen, een prachtig gezicht tijdens het ochtendgloren!
Heel voorzichtig probeert de zon tussen de wolken door te breken – Foto: ©Louis Fraanje
Op het water is het een gefladder en gekwetter van vogels die vertrekken – Foto: ©Louis Fraanje
Lepelaars in de Mokbaai
Een heerlijke en vooral rustige dag met veel zonneschijn is het gevolg, een dag die ons in de gelegenheid stelt om weer eens op ons gemakje over het eiland te zwerven. Om dan uiteindelijk in de avond neer te strijken bij de overbekende ‘Mokbaai’, waar altijd wel wat te beleven valt.
Klapstoeltjes uit de kofferbak, tafeltje neergezet en dan… is er koffie uit eigen thermoskan, vergezeld gaande van enkele belegde broodjes met ham en kaas. En daarna de camera opgesteld aan de rand van de baai, waar op dat moment zeker zo’n dikke veertig Lepelaars met elkaar staan te kibbelen, het is een schitterend gezicht.
Louis op sjouw met de camera…
.. bij de Mokbaai – Foto’s: ©Fransien Fraanje
Het zag opeens wit van de Lepelaars voor ons in de Mokbaai – Foto: ©Louis Fraanje
Overweldigend
Zoiets is natuurlijk echt ‘overweldigend’ als je ineens zoveel Lepelaars bij elkaar ziet staan, want normaal gesproken zagen wij ze steeds ver weg achterin de Horspolders. Deze schitterende wit-gevederde vogels hebben ons hart gestolen, want telkens als we er weer eens eentje of een paar ontdekken op het eiland, grijpen we naar onze camera’s om hen op de gevoelige plaat vast te leggen.
Daar stonden bij elkaar gerekend, zeker wel zo’n veertig Lepelaars – Foto: ©Louis Fraanje
Het is en blijft een schitterend gezicht om zoveel Lepelaars bij elkaar te zien – Foto: © Louis Fraanje
Gelukkigste mens
Terwijl Fransien lekker vanuit haar klapstoeltje boven aan de wegkant, zit mee te genieten van deze prachtige avond in juni, pak ik mijn spullen bij elkaar en wandel naar boven. Het is eigenlijk wel weer mooi geweest voor vandaag, als ik onder het lopen even terugdenk aan het schitterende ochtendgloren en alles er omheen, dan ben je toch de gelukkigste mens op aarde.
Louis sjouwt met zijn camera door het duin omhoog – Foto: ©Fransien Fraanje
De ganzen vliegen zoals we verwacht hadden, al gakkend dwars door het prachtige avondlicht – Foto: © Louis Fraanje
Tenslotte…
Dan… ineens hoor ik het geluid van een vlucht ganzen en tegelijkertijd breekt er heel eventjes maar een streep zonlicht tussen het wolkendek door, omrand door een prachtige rode gloed. Wow… als de ganzen ondertussen hun route niet aanpassen, dan wordt dit een ‘plaat’ die klinkt als een klok, en staat als een ‘huis’!
De wens is ook nu weer de ‘vader’ van de gedachte, vol verwachting staan we allebei paraat met de camera. En… jawel hoor, de ganzen vliegen zoals we verwacht hadden, al gakkend dwars door het prachtige avondlicht. Ons geluk kan niet meer op en samen maken we een ‘vreugde-dansje’ aan de kant van de weg. Wat een dag… met een ‘gouden’ rand, blij en voldaan keren we – nog nagenietend van al het moois – huiswaarts!
Lees ook: Noordwaarts naar Texel – Deel 59
______________________________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje:
