We fietsen weer verder in de richting van Het Caitwickerzand…
Nadat we bij Halte Assel een lekker hapje hebben gegeten gaat de fietstocht verder in de richting van Grevenhout. Hier kom je langs Huifkarcentrum De Kronkel, daar vandaan kun je met paard en wagen de omgeving verkennen. Dat is natuurlijk ook een leuke manier, maar wij gaan verder via Grevenhout naar het Caitwickerzand.
Bij ANWB-paddenstoel 21264/001 splitsing Assel/Grevenhout staan oude beuken met kromme takken, die spreken tot de verbeelding van ons natuurliefhebbers, dus… worden ze mooi op de plaat gezet.
Caitwickerzand
Over Grevenhout fietsen we richting de Kootwijkerweg (N302), hierbij passeren we ook links het prachtige natuurgebied Kootwijkerveen, dat een bezoek meer dan waard is. Het meertje in het Kootwijkerveen ligt zo’n 40 meter boven NAP. Het is het enige stuk met levend hoogveen op de Veluwe.
We zijn er al vaker geweest, dus rijden wij verder en komen langs het Vakantiepark Landal Rabbit Hill en slaan bij de Kootwijkerweg linksaf naar Kootwijk. Halverwege steken we de weg over naar picknickplaats Caitwickerzand. Hier houden we weer een pitstop met koffie en iets lekkers uit eigen voorraad.
Het Boveneind
Na uitgerust te zijn gaat de tocht weer verder over de Kootwijkerweg, onder de A1 door in de richting van het andere dorp Kootwijk.
We passeren het Pannenkoekenrestaurant Het Kootwijkerduin, met daar schuin tegenover het witte huisje aan de Nieuw Milligenseweg 80, waar mijn moeder op 18 december 1914 is geboren. Mijn grootvader was toen boswachter bij Staatsbosbeheer en woonde in deze dienstwoning . Meer over hem op: Boswachter Gerrit van Uffelen en de Veluwe
Even verderop slaan we rechtsaf de Boveneindseweg op en besluiten om het dorpje Kootwijk links te laten liggen.
<<< Hier op het Boveneind heb ik veel met mijn moeder gewandeld, het was haar lievelingsplekje in de buurt van haar ouderlijk huis, zij is op 9 december 2003 in Barneveld overleden.
Iets moois
We volgen hierna de Kootwijkerdijk, die ons uiteindelijk via de Houtbeekweg naar Stroe zal verwijzen. Maar onderweg zien we in de berm mooie blauwe Grasklokjes en Gele Toortsen staan, daar gaan we voor door de knieën. Zo half liggend op de grond proberen wij er iets moois van te maken. Waarbij menige voorbijganger op de fiets, zich afvraagt of er iets ‘loos’ is. Niets dus… doorrijden maar!