Geduld wordt beloond… met een prachtige reebok…
Ondanks dat de edelherten zich ook al beginnen te ‘roeren’, is het nog best een drukke tijd voor de reebokken, want die zijn nog steeds – hoewel het hoogtepunt voorbij is – aan het jagen achter de vrouwtjes. En dus met een beetje geluk, ook wat beter zichtbaar voor de natuurliefhebber. Al blijft het natuurlijk wild en krijg je de dieren niet zomaar op een presenteerblaadje voor de lens, nee… en dat is aan de andere kant dan ook maar gelukkig, anders was het plezier er snel af voor ons.
Zachte klik
Maar goed, op deze vroege morgen is het geluk dan toch weer eens met ons, tenminste als onze oren en ogen ons niet bedriegen, al turend over de lage begroeiing aan de bosrand, ontdekken we een reebok die – nietsvermoedend – zich tegoed doet aan het malse bladgroen. Heel voorzichtig brengen we de camera in stelling, zoeken wat steun bij een oude eik en dan lijkt het of de bok ons in de gaten heeft. Even een knipoog in onze richting en dan wordt de stilte doorbroken met een zachte ‘klik’, bijna niet hoorbaar, maar de bok is gelijk op zijn hoede en werpt zijn kop omhoog om te zien wat er aan de hand is!
Geduldig wachten
Heel even blijft hij nog staan, maar dan ineens is hij verdwenen, de mooie idylle in het groen is helaas voorbij, tenminste… zo lijkt het op het eerste gezicht. Maar we blijven nog een tijdje zitten, want aan het geblaf van de bok te horen, zwerft hij hier nog ergens in de buurt rond. Dus… geduldig wachten op de dingen die komen gaan en blijven zitten waar je zit, dat is het allerbeste in zo’n situatie.
Zekere voor het onzekere
En… jawel hoor, daar verschijnt even later de bok bovenop een heuvel aan de overkant, heel nieuwsgierig staat hij in onze richting te loeren, maar weet er niet goed raad mee. Hij heeft de klik van de camera blijkbaar voor iets anders gehouden en weet er niet goed raad mee. Want ook voor hem geldt, om het zekere voor het onzekere te nemen, je moet toch weten wat er in je veld gebeurd.
Een heerser
Een beetje jammer is wel, dat er wat takken op de heuvel liggen, dat maakt het geheel misschien wat rommelig, maar ja… je kunt nou eenmaal niet alles hebben, het is gewoon niet anders dat is de natuur. En de bok heeft er geen last van, die doet een paar stappen naar voren en staat daar boven als een heerser over zijn rijk, een schitterend gezicht. Ook als hij daarna nog eens heel triomfantelijk in onze richting staat te kijken, worden wij getroffen door zijn prachtige verschijning daar bovenop de heuvel in het bos.
Verdwenen
Zoiets kun je – als het ware – uren naar kijken en van genieten, maar de bok denkt daar blijkbaar heel anders over, want die vindt het wel weer mooi geweest. En die ziet op dit moment liever een ‘bereidwillige’ reegeit dan zo’n grijs/groene woudloper met een ‘klikgeval'(camera) om zijn nek.
Met een paar flinke sprongen is hij verdwenen tussen het groen, want… hij heeft wel wat beters te doen. En wij zwerven weer verder door bos en veld, op zoek naar een volgend avontuur!
Lees ook: Zwervend langs het wildspoor – Deel 18