Ik zie… ik zie… wat jij niet ziet
Dat was de eerste gedachte die bij mij opkwam, toen ik op mijn zwerftochten twee bruine vlekken tussen het groen ontdekte. Dus de verrekijker erbij gehaald en… wat denk je? Juist, een reegeit met haar kalf stonden in een bosvak met jonge dennen.
Hoe voorzichtig je ook bent, het kan soms weleens misgaan, in dit geval hadden ze blijkbaar toch iets opgevangen, wat het dan ook mag wezen?
Een reegeit met haar kalf stonden in een bosvak met jonge dennen – Foto: ©Louis Fraanje
Nieuwsgierig
Ik stond als een boom en verroerde mij niet, ondertussen zag ik dat de geit met één oog – tussen de dennentakken door – in mijn richting stond te kijken. Maar het was – volgens mij – te ver weg voor haar, om duidelijk te kunnen zien wie of wat daar stond. Dat bleek wel, toen ze even later tussen de lage dennetjes tevoorschijn kwam, haar nieuwsgierigheid had het gewonnen van haar angst.
Even later kwam de reegeit tussen de lage dennetjes tevoorschijn – Foto: ©Louis Fraanje
Ongeduldig
Zo bleef ze een tijdlang staan turen over de vlakte, maar hoe of ze ook keek, ze kon blijkbaar niets vreemds ontdekken. En… ondertussen bewoog ineens ook iets bruins tussen het groen, daar kwam het reekalf tevoorschijn, misschien ook wel uit nieuwsgierigheid, of ongeduldig geworden door moeders afwezigheid. Normaal gesproken zal een pasgeboren reekalf in dit soort situaties, nooit zomaar uit de dekking komen, die wacht tot moeder terugkomt, al zal dat uren duren. Maar het is inmiddels al ver in augustus, dan ben je al wat groter en durf je ook meer, vandaar dus.
Daar kwam ook het nieuwsgierige reekalf tevoorschijn – Foto: ©Louis Fraanje
Zorgzaam
En terwijl ik het ‘nieuwsgierige’ reekalf uitgebreid kon bewonderen en fotograferen, was de reegeit nog een paar passen naar voren gekomen, maar nog steeds was ze niet overtuigd en bleef minutenlang staan kijken. Wat een machtig ogenblik en tegelijkertijd eigelijk nog komisch ook, aan de ene kant het nieuwsgierige reekalf en aan de andere kant een zorgzame moeder, die er maar niet achter kon komen wat voor vreemd obstakel daar in de verte stond.
En aan de andere kant stond een zorgzame moeder – Foto: ©Louis Fraanje
Uiteindelijk besluit ze dan toch maar om er vandoor te gaan – Foto: ©Louis Fraanje
Tenslotte
Het prachtige schouwspel dat zich hier voor mij afspeelde en wat voor mij soms komisch overkwam, was aan de andere kant voor deze dieren een dagelijks voorkomend en ‘bloedserieus’ natuurgebeuren. Want… je weet maar nooit en om te overleven, kun je nooit voorzichtig genoeg zijn. Ik heb er in ieder geval – op afstand – van genoten en kon weer zeer tevreden huiswaarts keren.
Lees ook: Zwervend langs het wildspoor – Deel 19
