Een tweeling in het hoge gras van het Rauwe Veld…
Het is alweer een hele tijd geleden, dat ik iets schreef over de ontwikkelingen in het Rauwe Veld, maar dat heeft dan ook alles te maken met het ‘beheer’, of eigenlijk ‘beleid’ van tegenwoordig. Want… omdat men het gebied vanaf mei helemaal aan haar lot over had gelaten, stond het gras, riet en wat niet allemaal inmiddels ‘torenhoog’! Terwijl dat in andere jaren juist wel goed was geregeld, dus was er – mede daardoor – weinig te zien, tot ik vorige maand augustus op een avond weer de kriebels kreeg en alle geluk van de wereld had.
Een tweeling
Het was al wat laat in de avond, maar er was gelukkig nog genoeg licht om te kunnen fotograferen. Ik installeerde mij aan de rand van het gebied en het wachten kon beginnen, want misschien zou ik nog wat reewild voor de lens krijgen vanavond, wie zal het zeggen. Het duurde niet lang, of een reegeit met haar kalf bewoog zich tussen het hoge gras door en begon te eten, dus toch… een kalf geboren in juni. Tegelijkertijd bedacht ik mij, hoe jammer het was dat ik er niets van meegekregen heb, alleen maar door dat vervelende ‘torenhoge’ gras. Maar ja, het is niet anders, dit hebben we gelukkig dan toch maar weer. En voordat ik goed en wel de reegeit en met haar kalf op de gevoelige plaat heb vastgelegd, springt ze af en komt een tweede kalf aanlopen, een tweeling dus!
Lichte vlekken
Wat een prachtig stel zeg, schitterend… en de lichte vlekken op hun rug zijn nog goed zichtbaar, dus zijn ze blijkbaar wat later geboren dan normaal, want we zagen onlangs op een andere plek een kalf waarbij de lichte vlekken al totaal verdwenen waren. Maar goed, verschil moet er wezen zou ik zeggen. En net als de kalfjes mooi bij elkaar staan om ze op de foto te zetten, komt moeder reegeit achter langs lopen, misschien heeft ze iets lucht gekregen of zo. Gelukkig loopt zij door en blijven de kalfjes nog even een beetje nieuwsgierig staan kijken, een schitterend moment!
Tenslotte
Het mag dan jammer zijn van het hoge gras, maar we waren toch blij dat we nog even het veld in getrokken zijn en – geheel onverwacht – deze twee reekalveren in beeld kregen. Ja… je hebt er natuurlijk altijd bij, die met hun neus… en oor vooraan willen staan, zodat de achterste niet helemaal alles kon zien. Maar… alles bij elkaar genomen, was dit dan toch wel weer een kadootje met een gouden rand!
Lees ook: Naar buiten in het “Rauwe Veld” – Deel 55
______________________________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje: