Koning van het woud…
‘Hé hallo zeg, wat zullen we nou beleven. Ben je blind of zo? Zie je die spullen bij dit kijkgat niet? MIJN spullen. Dit is MIJN plek. Hier zit IK ieder jaar ELKE dag in weer en wind de bronst te beleven. En blijf als de teletoeter van MIJN camera af. Ga met die blinde oogjes van je bij de mollen rondkruipen. Dit is MIJN domein, zie je. GERESERVEERD! Ja? GE-RE-SER-VEERD! MIJN plek. Wegwezen.’
Gereserveerd – Foto: ©Anja Arentzen
Op een presenteerblaadje…
´Sorry dat ik zo laat thuis ben, schat. Ik ben de hele stad door gehold om een cadeautje voor Harold te zoeken. Zo’n moeilijke man. M’n bloedeigen neef nog wel. Waarom uitgerekend onze familie met zo’n lastig portret zit opgescheept, is me een raadsel. Ieder huisje heeft z’n kruisje zal ik maar zeggen. Ik kan natuurlijk niet weer met een stropdas aan komen zetten. Dan wordt het echt ruzie. Je weet, hoe Harold is. Het was al kantje boord, toen hij vorig jaar die witte tennissokken van jou in zijn handen hield. Dat had je natuurlijk NOOIT moeten doen. Je had ze nota bene een jaar eerder van HEM gekregen.
Enfin, had ik eindelijk een hebbedingetje te pakken, kom ik langs de boekenzaak. Vliegensvlug, want de parkeertijd zat er zo goed als op. Voor je het weet deelt dat overijverige strebertje van de parkeerwacht alweer een bon uit. Nee, geen boekenbon, jammer genoeg.
Dus… ik sprint op m’n stiletto’s langs die boekwinkel. Was ik er al goed en wel voorbij, zag ik vanuit de ooghoeken een wijsvingertje lokken ‘Kom eens even hier jij!’ Krijg nou toch niks, dacht ik. Zal ik stoppen of doorgaan?
Mooi dat mijn nieuwsgierigheid het won. Ik stop, draai me om en voilà, wat lacht me toe vanuit het midden van de etalage? Een oogstrelend stapeltje boeken! Big smile, schat, een hele stapel met HET boek! Ben je niet ontzettend blij? Ik wel. Hartstikke blij zelfs. Mijn dag is helemaal goed. Bij uitgeverij Het Blinde Paard had ik al achter het net gevist. Besteld via internet en een mailtje retour, dat zij helemaal door de eigen voorraad heen waren. Licht in de duisternis van J.H.H.N. van Meij-Hoor. ’t Is dat jij me erover verteld had. Anders zou ik nooit van mijn leven geraden hebben, wat er achter die titel schuilgaat. Kijk eens, allemaal tips over welke lenzen je het beste kunt gebruiken – hoef jij je niet meer lens te sjouwen – en of je nou wel of geen flits moet gebruiken. En als je extra licht nodig hebt, kun je ook nog overwegen wat studiolampjes en witte parapluutjes mee te nemen.
Wat mij nou het meeste aanspreekt, zijn die tips van wanneer je het best op pad kunt gaan en waar naartoe. Moet je eens kijken, allemaal fotogenieke plekjes. Kaartjes en coördinaten erbij. Een kind kan de plas doen. Moeten we alleen nog even zo’n gps-apparaatje kopen. Verdwalen we ook niet meer. Nou, wat zeg je ervan? Dankzij dit geniale boek hoeven we niet meer eindeloos veel rondjes te lopen op zoek naar dat ene beestje op dat ene plekje. Ze liggen gewoon voor het oprapen! Dat we dat nou niet eerder hebben gezien. Wat denk je: zou het ons eindelijk gaan lukken een keertje op tijd aan te schuiven in het restaurant?’
Psst, niet verder vertellen, hoor – Ontwerp: ©Anja Arentzen
Lees ook: Tops(c)ores – Deel 2
