Jagende vos ‘Lowieke’ blijft boeien…
Blijkbaar krijgt hij er nog geen genoeg van, want hij heeft alweer wat gezien en sluipt naar de rand van het landweggetje en… hup… ook bij deze volgende sprong is het meteen weer ‘raak’. Dat blijkt wel als hij even later met een muis in zijn bek weer tevoorschijn komt en heel triomfantelijk onze kant opkijkt. Met zijn staart schuin omhoog gestoken, staat hij heel even stil in het hoge gras, echt een fantastisch moment.
Ook bij deze volgende sprong is het meteen weer ‘raak’ – Foto: ©Louis Fraanje
Met een muis in zijn bek en zijn staart schuin omhoog gestoken, staat hij heel even stil – Foto: ©Louis Fraanje
Ontspannen
Hoewel de vos ons toch op de ene of andere manier in de gaten heeft gekregen, gaat hij onverstoord zijn gang en trekt zich totaal niets van die twee mensen daar op het landweggetje. Hij sjouwt maar door het gras, hij kijkt eens hier of snuffelt eens daar, gaat dan op zijn achterste zitten en krabt eens achter zijn oor.
Nee… er is geen spoor van angst te bekennen bij onze ‘Lowieke’ , hij is zo ontspannen als wat. Je zou haast denken dat hij het aanvoelt, dat hij van zijn naamgenoot die daar op het landweggetje staat te kijken, geen gevaar heeft te duchten.
De vos gaat op zijn achterste zitten en krabt eens achter zijn oor – Foto: ©Louis Fraanje
Speurend en spiedend trekt hij zijn wissels door het weiland – Foto: ©Louis Fraanje
Tot slot komt hij nog eventjes heel dichtbij, net of hij ons ‘gedag’ wil zeggen – Foto: ©Louis Fraanje
Tenslotte
Wat een avond vol belevenissen met mijn tot naamgenoot gebombardeerde ‘Lowieke’ de vos, wat hebben Fransien en ik genoten van zijn capriolen, tot aan de laatste minuut toe. Dit is toch wel heel iets anders, dan in de bioscoop of voor de televisie zitten, dit overkomt je gewoon en daarom ook is dit ‘natuurbeleving’ in de juiste zin van het woord. Een natuurmoment waar je – geheel onverwacht – in meegetrokken wordt en waar je urenlang van kunt genieten, dat is toch geweldig!
Als dan uiteindelijk de vos er voorgoed vandoor gaat en wij in de schemering van de avond huiswaarts keren, kijken we elkaar nog eens aan en glimlachend zegt Fransien: “Tjonge… wat een gouden avond was dit, om zo ‘oog in oog’ met twee Lowiekes te staan!”
Lees ook: Zwervend langs het wildspoor – Deel 25
