Het reewild voelt zich als een kat in een vreemd pakhuis
Begin september ben ik weer in mijn oude en vertrouwde Rauwe Veld, ondertussen was er wel wat gebeurd met het hoge gras en riet etc. Alles was – letterlijk en figuurlijk – met de grond gelijk gemaakt, blijkbaar zijn ze met een grote maaimachine, in een relatief kort tijdsbestek, dwars doorheen gebanjerd en hebben ze de zaak kaalgeschoren.
Maar… ik zit nog geen tien minuten op mijn aanzitplekje, of daar komt de reegeit met haar tweeling vanuit het omringende bos, de kaalgeschoren vlakte opwandelen.
De reegeit met haar tweeling op de kaalgeschoren vlakte – Foto: © Louis Fraanje
Een beetje verdwaasd lopen ze rond en voelen zich als een kat in een vreemd pakhuis – Foto: © Louis Fraanje
Beleid en begrip
Het drietal loopt een beetje verdwaasd rond op deze kaalgeschoren vlakte, dat in korte tijd van een gras en rietmoeras, veranderd is in een soort van maanlandschap. Als leek vraag je je dan wel eens af, of dit niet wat anders had gekund, wat minder rigoureuzer misschien? Maar blijkbaar reikt ons ‘boerenverstand’ niet ver genoeg om dit ‘beleid’ te begrijpen, als er tenminste al beleid achter zit, want een verstandige boer zal zeker wat vaker per jaar met zijn maaimachine hier terugkomen. Maar nogmaals, wij zullen er wel geen verstand van hebben, dus laten we het dan maar over aan de zogenaamde ‘deskundigen’.
De twee reekalveren proberen langs de bosrand nog wat groen te verorberen – Foto: © Louis Fraanje
De reegeit houdt alles om zich heen wel goed in de gaten – Foto: © Louis Fraanje
Lang gezicht
Terwijl de tweeling een beetje op eigen houtje in de bosrand nog wat groen proberen te verorberen, houdt de reegeit alles om zich heen wel goed in de gaten. Steeds als ze mijn kant opkijkt, kan ik niet anders zeggen dan dat zij een heel apart en lang gezicht heeft, mede hierdoor weet ik direct wat voor vlees ik in de kuip heb, want daarmee verschilt ze van de andere geiten in het Rauwe Veld.
De lichte vlekken zijn nog wel iets zichtbaar en blijkbaar hebben ze ook in de modder gezeten – Foto: © Louis Fraanje
Tenslotte…
Afgezien van het feit, dat het hier allemaal zo kaal is geworden, ben ik toch blij dat de reeën niet weg zijn getrokken om elders hun heil te zoeken, iets wat in een ander deel van het gebied wel is gebeurd. Maar… daar is men nog veel rigoureuzer te werk gegaan, daar wordt het hele landschap op zijn kop gezet en vergraven, want… daar komt nu ‘Nieuwe Natuur’… helaas. En zo blijven we maar tuinieren, onder het mom van ‘straks wordt het allemaal nog beter en nog mooier’, of het reewild daar ook zo over denkt, waag ik te betwijfelen.
In ieder geval staat de tweeling op een gegeven ogenblik heel mooi naast elkaar, in de richting van de bosrand te kijken en kan ik ze prachtig in de lens vangen en op de gevoelige plaat vastleggen, dat maakt deze avond in het Rauwe Veld dan toch nog weer een beetje goed!
Lees ook: Naar buiten in het “Rauwe Veld” – Deel 56
______________________________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje:
