Tops(c)ores – Deel 2

The Happening…

‘O wat leuk, dat jullie ook gekomen zijn! E-e-e-enig! Als je even wacht, zet ik het tafeltje en de stoeltjes een stukje de hei op en kan jouw Jan fijn de auto naast onze buscamper zetten. Zitten we mooi op de eerste rang, of niet? Dat dacht ik! Wat willen jullie drinken? Glaasje wit, glaasje rood? Rosé’tje? Biertje? Koffie! Nee, helaas. We staan hier tenslotte ook al de hele dag. Om tien over negen hebben we hier ons bivak opgeslagen. Uur in uur uit niets anders gezien dan wuivend gras en uitgebloeide hei. Saai dat dat is. Je zou erbij in slaap vallen. De koffie heeft ons er gelukkig doorheen gesleept.

Pas vanaf een uur of twee begon er wat leven in de brouwerij te komen. En iedereen balen, dat wij op de ALLERallerbeste plek staan. Met een riant uitzicht op dat zoeltje. Als blikken konden doden… Hahaha. Straks kan Marcel de ene foto na de andere nemen. Jij ook, Jan. Zet je spulletjes maar vast klaar. Kunnen jullie meteen erop los schieten, zodra die hertjes het bos uit komen stormen. Appeltje eitje, hahaha.

Gezellig, hè, zo met z’n allen hutje bij mutje genieten van de bronst – Foto: ©De Veluwenaar

Appeltjes en hertjes

Die vent in het groen houdt vandaag trouwens wel heel lang siësta. Gisteren was-ie veel vroeger met z’n emmertje appeltjes. En je weet: zonder appeltjes geen hertjes. D’r mag wel eens iets gaan gebeuren, vinden jullie ook niet? Een beetje sensatie. Ik ben zo langzamerhand goed gaar van dat wachten. Het is nou al… zes uur?! Zo laat al? Daarom zie ik zo scheel van de honger. Weten jullie waar ik een moord voor zou doen? Een gebakken eitje. Hebben jullie daar ook zo’n zin in? Ja? Ja? E-e-e-enig! Marcel, doe jij de maaltijdsalade? Wel eerlijk delen, hoor. Er is genoeg voor iedereen. Ga ik lekker kokkerellen. Ach Jan, doe niet zo flauw. Dat primusje kan hier prima staan. Als ik het niet doe, doet een ander het wel. Zo’n hele dag buiten… Een honger dat ik heb. Ik kan wel een heel hert aan biefstukken op, hahaha! Ja, wat je zegt, we hebben ze straks voor het uitzoeken. Je moet er dan alleen wel eentje schieten, Jan. Pief-paf-poef! PANG! PANG! Hahahahaha.

Gezellig, hè, zo met z’n allen hutje bij mutje genieten van de bronst. Nederlanders zijn best wel sociaal eigenlijk. Wij geven elkaar tenminste de ruimte. Kom daar in het buitenland eens om. Die Duitsers met hun strandkuiltjes. Daar hebben we van de zomer zo’n last van gehad op Borkum! Walgelijk. Een eigen stukje strand afzetten als privéterrein. En ohlala, als je maar een millimeter te dicht bij hun kuiltje of strandkorfje kwam! Of even de schaduw opzocht in hun strandhuisje. Daar zaten ze op dat moment niet eens zelf in! Zo, klontje boter in de pan. Moet je kijken, daar zitten ze ook lekker aan hun wijntje. Proost! Doen wij ook nog een rondje? Ja toch? Even de eieren pakken. … …

Nee maar, krijg nou toch niks. Jan, kijk. Kijk! Marcel! Eén of andere galbak zet zijn statief voor die van jullie neer. Die vent is getikt! Ga jij d’r zelf op af of zal ik ’t doen? Ikke? Nou, de messen zijn geslepen, hoor! Meneer! Meneer! Hela! Weet u wel, waar u mee bezig bent? U bederft ons uitzicht! Heeft u die statieven niet gezien… die camera met die superdesupertelelens, waar u met uw dikke bierbuik voor staat? En dit bordje – dit bordje heeft u ook niet gezien? U liep er botweg aan voorbij.

Niet voorbij dat bordje – Foto: ©Yvonne Arentzen]

Voorbij het bordje

Hoezo “u bent ook voorbij dat bordje”? Ja, dat kwam nou eenmaal zo uit. Er staat hier geweldig veel volk. Al u-u-u-uren. Het lijkt wel een erehaag voor de koning en de koningin. Maar eh… u bent dus van plan hier te blijven staan? Tot sluitingstijd nog wel? Tsch, je moet maar durven, zeg. U bent voorbij dat bordje. U lapt de regels aan uw laars. Dat is, wat IK ervan vind. O ja? Heb ik niks te mekkeren, omdat ik zelf voorbij dat bordje op m’n luie puntje-puntje-puntje zit? Ik heb je toch net uitgelegd, dat ik niet anders kon, kerel. Overmacht, snap je? Dat geldt niet voor jou. Jij kunt met dat gammele statiefje overal gaan staan. Behalve hier natuurlijk. HIER zitten WIJ al. Hoezo “jammer dan”. Niks te jammer dan. Ik pik dit niet. Ik zit hier om herten te zien, geen proleet! JIJ staat voorbij dat bordje. In MIJN beeld. Dat is waar het om gaat.

Wat zeg je me nou: “Jij staat er toch ook met je grote bek bovenop”? Waar sta ik dan bovenop? Die herten? Je zwetst uit je nek. En als JIJ zo blijft schreeuwen, komt er niet eens een hert! Niks – nada –nakkes. Dan heb jij iedereen z’n feestje bedorven. Van al die mensen hier. En dat zijn er heel wat. Misselijke macho die je bent. Proleet. Ho ho ho eens even. Wat zijn we allemaal van plan? Marcel! Marcel!!!’

Lees ook: Tops(c)ores – Deel 3