Weinig bronst, wel moeflons in beeld en een schitterende avondhemel…
Donderdag 19 september 2019 – ‘s Avonds nog even alleen naar de Hoge Veluwe geweest, een groot deel van de avond lekker in het zonnetje, aangezeten bij het Reemsterveld, maar blijkbaar was het misschien wel te warm.
Tenminste, het bleef wat tam met betrekking tot de bronst, het plaatshert liep helemaal achterin het hoge gras, met een hinde. En… verder gebeurde er niet veel, af en toe wat licht geburl, maar daar bleef het dan ook bij.
Helemaal achterin op het Reemsterveld een hert met de gezenderde hinde – Foto: ©Louis Fraanje
Moeflons
Hoewel het Reemsterveld voor mij persoonlijk de mooiste plek is om de ‘bronst’ mee te maken en te fotograferen, was het deze avond echt ‘niks’, dus besloot ik om eens verderop te gaan kijken, Misschien was er wel wat te doen op de Wildbaanweg, want daar vindt het bronstgebeuren ook ieder jaar plaats. Maar… toen ik daar arriveerde, was het complete bronstroedel net precies helemaal naar achteren getrokken en stond bij de bosrand uit te rusten.
Dan maar weer in de auto en via de Kronkelweg en De Wetweg door het Otterlose Zand weer huiswaarts, misschien dat ik onderweg nog wat tegen zou kunnen komen, want… je weet maar nooit! En dat bleek dan ook het geval te zijn, toen ik links van mij in de bosrand twee moeflonrammen ontdekte, heel even stonden we ‘oog in oog’ met elkaar, maar al snel trokken zij de dekking in tussen de dennen.
Een mooie moeflonram bij het bos op De Wet – Foto: ©Louis Fraanje
Ze waren met z’n tweeën, maar trokken al snel de dekking in, helaas – Foto: ©Louis Fraanje
Een extraatje
Dat was dan van korte duur, maar wel heel erg mooi om nog even op de valreep mee te maken, zoiets noem ik ‘bijvangst’, want je ging tenslotte voor de edelherten en krijg dan dit als extraatje erbij. En als ik mij weer omdraai om naar de auto toe te wandelen, zie ik de avondzon net achter een oude verwaaide vliegden verdwijnen. De avondhemel kleurt goud-geel aan de horizon, dit moment is bijna het mooiste wat je mee kunt maken, als de dag teneinde is.
En… een schitterende zonsondergang aan de overkant van het terrein – Foto: ©Louis Fraanje
Later bij het Roekelse Bos kleurde de avondhemel nog mooier – Foto: ©Louis Fraanje
Tenslotte
Mijn dag kan in ieder geval niet meer stuk, al mocht de ‘bronst’ dan wat tegengevallen zijn op deze avondaanzit, dat wordt nu weer rijkelijk goedgemaakt door het zien van de moeflons en de ondergaande zon.
En als ik even later over het bospad langs het Roekelse Bos rijdt, kleurt de hemel nog mooier dan daarvoor, zo onwaarschijnlijk mooi, met kleuren als blauw, paars, rood en geel, een bijna mysterieus schouwspel waar je stil van wordt. Een schitterende afsluiting van deze sfeervolle septemberavond op de Veluwe.
Lees ook: Zwervend langs het wildspoor – Deel 26
