Onenigheid aan de bosrand…
Het onderlinge gekibbel bij het roedel daar aan de bosrand, blijft maar voortduren en als de leidhinde naar voren loopt is het plaatshert er als de kippen bij om haar de weg te versperren. Al trekt zij zich daar weinig van aan, want zij is en blijft de leiding behouden, aangezien nu ook achter in het roedel onenigheid ontstaat en het zelfs zover komt, dat een hinde bijna over het plaatshert heen springt.
Het blijft onrustig
Het plaatshert probeert van alles om ervoor te zorgen dat zijn harem bij elkaar blijft, maar wat hij ook doet de dames blijven onrustig heen en weer lopen. Dan zien we hem ineens uit het gras omhoog komen en staat hij op een heuveltje in onze richting te kijken. Hij steekt er nu met kop en staart bovenuit, van boven naar onder zit hij onder de modder, maar het helpt allemaal niet. Want… ondertussen zien wij dat het roedel er vandoor gaat en het enige wat hij kan doen, gewoon zijn dames gedwee volgen naar de open vlakte van het Reemsterveld. (Hieronder een beeldverslag).
Tenslotte…
Als dan langzaam maar zeker het hele bronstroedel met het plaatshert in het hoge gras van het Reemsterveld bijna onzichtbaar wordt, is ook deze ‘bronstavond’ weer bijna ten einde. We blijven nog een tijdje napraten met onze vriend Geurt en genieten van de prachtige zonsondergang, die als afsluiting van deze sfeervolle avond, de hemel in een gouden licht zet.
In stille verwondering staan we beiden te genieten van dit schitterende natuurverschijnsel en een mooiere einde van deze ‘bronstavond’ hadden wij ons niet kunnen wensen!