Domme kwakel…
‘Hé, zit hier een hangslot op? Sinds wanneer is dat. Nou kunnen we niet eens meer droog zitten, als het gaat regenen. Zou die meid dat ding er zelf op hebben gezet? Achterbaks wicht. Geen beweging in te krijgen. Muurvast. Heb jij misschien een tang in de auto liggen? Jij bent per slot van rekening loodgieter. Nee? Ga jij maar vast je spullen opstellen in de tent. Ik moet eerst even sassen. (Hè?) Sassen! (Hè?) Sas-sen! (Oh.) Als die meid ons wil treiteren, kunnen wij dat ook. Makkelijk zat. Even een lekker parfumpje sprietsen tegen die heideplaggetjes. Dan siepelt ‘t door tot in die hut. Hoe is de wind hier? Mooi. Deze kant dus.
Toch maar in de tent zitten – Foto: ©Anja Arentzen
Appeltjes
Zal ik die balen appeltjes op de wei uitstrooien? Kan ik meteen controleren, hoe de wind daar is. De wind. (Hè?) De WIND. (Oh.) Als ik iemand aan hoor komen, ben ik zo weg. Ik weet hoe de hazen lopen. Als jij gaat, is dat veel te link; jij hoort toch niets. … … … Zo, dat is één. De wind is goed. Waar zal ik die tweede doen? (Hè?) Die twee-de. (Hè?) Die tweede baal. Richting dat bosje met die ruif? Even wachten tot die auto’s op de weg uit beeld zijn. We willen vooral niet gezien worden. … … … Zo. Nou nog even de boel opstellen en klaar is kees. Weinig sporen op de wei, trouwens. En op dat paadje heeft de regen alles uitgevaagd. Daar scheurde die baal appels van jou open. Kon ik gaan rapen. (Hè?) Ra-pen. (Hè?) Appels oprapen. … … …
Waardeloos licht
Waarom zetten ze de Fotowerkgroep op zo’n takkenplek neer. ’t Is met die nieuwe net zo min als onder die Stefels. Komt vast van die jachtopzichters af. Waardeloos volk. Als we helemaal pech hebben, krijgen we ook nog dat pesterige kereltje van Curré op ons dak. Of die jaffawodkakop. Laat ‘m maar komen. In dat hoge gras gaat-ie die appeltjes niet vinden. St. Ik hoor een auto. Auto. Au-to. In het zand. … … Psst. Daar heb je ze. Die meid. Die mei-eid. Wel een handicap, die doofheid van jou. … … Waarom werkt die hier eigenlijk? Je weet toch, dat die beesten schuw zijn. Waarom moet je daar onderzoek naar doen? Het Park heeft zeker geld teveel. Mogen ze ons wel eens belonen voor al die foto’s die wij aanleveren. Maar nee, wij moeten dankbaar zijn, dat we de kans krijgen tijdens de bronst in het veld aan te zitten. De vriendjes van die jachtopzichters krijgen betere plekken dan wij. … Alle dagen buiten lijkt mij ook wel wat. Van m’n hobby m’n beroep maken. Beter dan elke dag tussen vier muren achter een bureau zitten. … … …
Die moeflons zijn wel laat, zeg. Moeflons. Die hebben zich de hele week al niet meer laten zien? Bah, wat waardeloos. Dat gras ook. Dat gaat precies voor m’n lens heen en weer. Bij jou ook? Dan gaan we daar onmiddellijk iets aan doen. … … Handig, die schaar van jou. Nee nee, ik ruk die pollen pijpenstrootje er wel uit. Makkelijk zat. … … … We hebben weer uitzicht. ’t Was toch geen vernemen, zo. … … … Zou het gaan regenen? Het licht raakt snel op. Wat een sluitertijd. Waar-de-loos… ’t Wordt al minder… Dit heeft totaal geen zin. Zullen we opruimen? Op-rui-men. Kunnen we buiten even de benen strekken … Laat die rits maar open. Zijn we zo weer binnen. … Maar ietsjes lichter hier. Die schemering is er veel sneller dan ik dacht. Als je ’t mij vraagt, gaat het knap mistig worden. ’t Trekt zo koud op. … Zie ik daar beweging? Aan de overkant. Die bosrand met die dennen. Nee, dat is geen nevel. Dit is donkerder.
Waardeloos licht – Foto: ©Yvonne Arentzen
Sporen…
Wat een gedoe, nou ’t te laat is, komen ze pas. Kaalwild… Kaal-wild… Met een hert erbij. … … … Hé. Een auto door het zand. Die komt hier naartoe. Snel! Naar binnen! … Een portier? Die meid stapt net de hut uit. Dat hangslot gaat er weer op… St… Nee, stil nou. D’r is iemand. Ze staat met ‘m te praten. Bah, ik kan het niet allemaal verstaan… Sporen. Ze hebben het over voetsporen naar de wildwei. Zij weet van niets, zegt ze. Waarom gaan die kwakels nou verderop staan? Hij zegt, dat die van haar inderdaad anders zijn. Wat? Die sporen. Spo-ren…SPO-REN…’
Lees ook: Tops(c)ores – Deel 4
