Langs grillige bomen zijn we bij de vos terechtgekomen…
Ik had het er de vorige keer ook al eventjes over, die mooie grillige en kromwaaide bomen in het gebied van de Amsterdamse Waterleidingduinen, ze geven je – met een beetje fantasie – dat echte ‘oergevoel’ wat we inmiddels aardig zijn kwijtgeraakt. Maar…. hier kwam het weer in alle hevigheid terug, als het ware een hernieuwde kennismaking, die je niet zou verwachten in deze ‘aangeharkte’ natuur, maar toch…..
Ook Fransien was onder de indruk en… zeker toen zij een hele aparte boomstronk ontdekte, waarvan het uiteinde wel op een skelet van een mensenhoofd leek, heel bizar!
Vossen
Na al deze bijzondere ontdekkingen, gaan we op weg naar de vossen, want dat willen wij nu ook weleens meemaken, het is nog best een eindje wandelen, maar dat hebben we er graag voor over. Uiteindelijk passeren we een waarschuwingsbord, waarop duidelijk staat aangegeven dat men de vossen absoluut niet moet voeren. Voor onze eigen veiligheid en de gezondheid van de dieren, dat laat dus niets aan duidelijkheid te wensen over, hoewel sommige mensen het toch niet kunnen laten, dat zullen we later wel merken.
Onthutst
Eenmaal aangekomen in het betreffende deel van het natuurgebied, kijken wij goed om ons heen, maar dan ineens steekt er plotseling vlak voor ons een vos de weg over. Een onthutste Fransien weet niet wat haar overkomt, maar grijpt toch direct haar kleine camera en legt het prachtige dier vast op de gevoelige plaat. En de vos zelf… die trekt zich nergens wat van aan, gaat er nog eens even ‘goed’ voor zitten om de fotografe haar werk te laten doen.
Onnatuurlijk
Erg grappig natuurlijk, maar wel een beetje ‘onnatuurlijke’ situatie, die ontstaan is door het ‘ondoordachte’ handelen van de mens, iets waar deze vos dus zelf niets aan kan doen. Daarnaast blijft het toch bijzonder, zo’n onverwachte ontmoeting met deze rood/bruine vrijbuiter, dat moge duidelijk zijn. Maar het mooiste is om hem in het groen te zien struinen, dus wachten we geduldig af tot hij er weer vandoor zal gaan. En als de vos in de gaten krijgt, dat er bij ons niks valt te halen, tippelt hij een duin op en verdwijnt in het struikgewas.
Genoten
Och… we hebben samen wel genoten van deze ontmoeting, dat staat buiten kijf, want dat je zomaar ‘oog in oog’ komt te staan met een vos, behoort bij de meeste natuurliefhebbers tot de zeldzaamheden. Al met al dus een buitenkansje om hem nu eens van alle kanten goed te kunnen bestuderen. In ieder geval is het een schitterende zwerftocht geworden en we hopen de volgende dag samen met twee natuurvrienden op pad te gaan in het gebied, eigenlijk zijn het vriendinnen, die het gebied ook echt goed kennen, daarover hopen we binnenkort meer te vertellen in het volgende deel.