Nog wat nabranders van de Damhertenbronst…
Niet zo heel ver bij ons uit de buurt ligt een prachtig natuurgebied, waar een aantal mooie damherten lopen en omdat de bronst van deze dieren soms nog wel wat ‘nabranders’ kent, ben ik er onlangs op een avond naartoe gegaan. En… hoewel de dambokken zich pas tegen de schemering lieten zien, heb ik toch nog wel wat aardige opnames kunnen maken. Ik was helemaal in mijn sas, toen er ineens een bijna zwarte dambok tussen de bomen verscheen, een schitterend dier met flink groot schoffelgewei.
Een topper
We hadden de smaak natuurlijk al aardig te pakken gekregen in de Amsterdamse Waterleidingduinen, maar vanavond zouden we hier ook wat beleven, dat zeker niet onderdeed voor daarginds, tjonge wat een geweidragers en wat een geburl. Zeker deze prachtige donkere schoffelaar, dat was echt een topper, daar gaat het bloed van de wildliefhebber echt sneller van stromen, dat kan ik u wel verzekeren!
Spanning
En terwijl ik nog een tijdje ‘oog in oog’ met deze schitterende schoffelaar sta, komt er ineens van rechts uit het bos een rivaal aanlopen, echt een macho als je ziet hoe hij er aankomt. Tegelijkertijd vraag ik mij af wat er nu gaat gebeuren, want je voelt de ‘spanning’ in de lucht hangen. In het bos hoor ik ook telkens het roggelende burlgeluid van andere damherten, dus dit zijn blijkbaar niet de enige vanavond in de bronstarena.
Duimen draaien
Maar… hier blijft het niet bij, want de donkere schoffelaar is nu inmiddels ook in beweging gekomen en stapt resoluut op zijn rivaal af, het begint nu toch echt spannend te worden. En… ik zit duimen te draaien, want… zal er ook nog gevochten gaan worden vanavond? Dat is een vraag die mij steeds bezighoudt. Zal het dan eindelijk eens gaan gebeuren? De temperatuur is helemaal goed voor, lekker koud en ook wat lichte grondmist, ik zou zeggen het kan niet mooier. Maar… of de dambokken gehoor geven aan mijn gedachten….?