De gespannen bronstsfeer bleef hangen…
En… toch liep het weer anders dan ik verwacht had, want in plaats van dat ze elkaar in de ‘geweien’ vlogen, gingen ze staan burlen. Maar… ook in het bos erachter waren dambokken bezig om elkaar het leven zuur te maken, als ik het zo mag uitdrukken. Daar heb ik een stukje van kunnen filmen, maar tot een gevecht kwam het ook daar niet, toch bleef de gespannen sfeer de rest van de avond in het veld hangen. En werd ik – als het ware – helemaal opgenomen in hun omgeving, een onverklaarbaar gevoel wat voor ons buitenmensen misschien wel heel herkenbaar is. Je zou het kunnen samenvatten als ‘pure natuurbeleving’ in optima forma, zoiets is nergens ter wereld te koop, dat heb je als kind meegekregen en je raakt het de rest van je leven niet meer kwijt!
Al burlend bleef de dambok in de bosrand staan – Foto: ©Louis Fraanje
Uiteindelijk stak hij het open veld over naar de overkant – Foto: ©Louis Fraanje
Bronsthouding
Mede doordat het al begon te schemeren en de wind goed stond, hadden de dieren mij totaal niet in de ‘smiezen’, dat gaf mij een machtig gevoel, vooral toen de dambok op nog geen 15 meter voor mij langs wandelde. Geheel op zijn gemak sjouwde hij naar de overkant van de weg, liep de heuvel op en ging in de takken van een oude vliegden staan rammen. Toen hij daarmee klaar was, zakte hij een paar keer door de achterpoten en nam de bekende ‘bronsthouding’ aan die je bij de dambokken zo vaak ziet tijdens de bronstperiode!
De dambok zakte door de achterpoten en nam de bekende ‘bronsthouding’ aan – Foto: ©Louis Fraanje
De dambok kijkt om zich heen of er nog rivalen in de buurt zijn – Foto: ©Louis Fraanje
Aan zijn houding te zien, heeft hij blijkbaar toch iets ontdekt – Foto: ©Louis Fraanje
Boeiende ervaringen
Terwijl hij zo bezig is, hoor ik in de verte burlen in het dichte bos, dat nu bijna onophoudelijk weerklinkt en de stilte doorbreekt op deze herfstige avond. Hierbij gaan mijn gedachten heel even terug naar vroeger, toen ik als jochie van een jaar of twaalf zo’n zelfde soort ‘natuurmoment’ meemaakte, dat staat dan op je netvlies en vergeet je je levenlang niet meer. Aan de ene kant vond ik het toendertijd heel erg spannend, maar aan de andere kant ook best wel wat beangstigend, vooral omdat ik nog maar zo’n kereltje was. Toch hebben al deze boeiende ervaringen mij gevormd tot wat ik nu ben, een echte natuurliefhebber in hart en nieren.
Daar staat ineens een andere donkere bok met een ongelijk schoffelgewei – Foto: ©Louis Fraanje
Ongelijke schoffels
Dan… ineens stopt de dambok heel abrupt met het raggen door de takken, kijkt om zich heen of er misschien rivalen in de buurt zijn, wat dan ook blijkbaar het geval is, maar ze blijven op afstand. Toch vertrouwt hij het niet, want plotseling gaat zijn blik naar het dal beneden hem, daar staat als ware het een standbeeld, een schitterende donkere dambok, die als vanuit het niets ineens tevoorschijn is gekomen. In de gauwigheid zie ik dat hij ongelijke schoffels heeft, dus is het niet dezelfde donkere bok die ik eerder op de avond gezien heb, nee… deze is nog imposanter. Wauw… wat een hert, hij staat daar op het bospad en een tijdlang staan we als het ware ‘oog in oog’ , de adrenaline jaagt door mijn aderen, wat gaan we nou beleven……? Daarover vertel ik u binnenkort meer in een volgend deel…….
Lees ook: Een avond tussen de burlende damherten – Deel 3
______________________________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje:
