Twee rivalen met een bronstroedel en een roodborstje…
De volgende dag ben ik er weer, wat later in de namiddag omdat het bijna de hele dag heeft geregend en het nu dan eindelijk droog is geworden, En terwijl ik – na de overtrekkende regen – bij een oude berk wat sta te dagdromen, zie ik ineens tussen de wirwar van haar takken een roodborstje. De druppels op de takken van de zware regenbui – die inmiddels is weggetrokken – lijken net pareltjes, dit is echt een verademing na al die regen.
Flinke dambok
Nog nagenietend van dit schitterende tafereeltje bij de berkenboom, kijk ik eens om mij heen, maar het duurt zeker nog wel tot de schemering invalt, voordat er beweging in het veld waar te nemen is. Na verloop van tijd komt er een flinke dambok de heuvel opwandelen en kijkt in mijn richting, zijn prachtige schoffelgewei steekt heel mooi af tegen de open hemel achter hem.
Donkere dambok
Ongeveer een kwartier later verschijnt ineens de donkere dambok met het ongelijke schoffelgewei, die zich gisteravond laat nog op het bospad liet zien. Maar… er volgt geen gevecht, ook niet als zijn rivaal een deel van de damhindes meeneemt. Heel rustig staat hij om zich heen te kijken en volgt enkele hindes, die hij vervolgens besnuffeld, maar ze tonen geen interesse.
IJdele hoop
Alles gaat zo zijn gangetje en je merkt gewoon dat de hoogbronst voorbij is, zo ruig en woest het soms tekeer kan gaan, zo rustig is het nu in het veld, blijkbaar zijn de meeste hindes beslagen, zoals dat met een mooi woord gezegd wordt. Toch geniet ik met volle teugen, zo in mijn eentje hier in het veld onder de open hemelmet. Het heen en weer geloop van deze dieren, hier vlak voor mij op de heuvel, blijft mij boeien en stilletjes hoop ik dat er nog wat actie komt, maar dat blijkt achteraf een ‘ijdele’ hoop.
Tenslotte…
Als het bronstroedel en ook de beide dambokken uit het zicht verdwenen zijn, pak ik mijn spullen bij elkaar en wandel ik terug naar de parkeerplaats, dat is alles bij elkaar toch nog een half uurtje lopen. Ondertussen kleurt de avondhemel vlammend rood, daar blijk ik even voor staan om er ruimschoots van te kunnen genieten en telkens weer wordt ik diep getroffen door dit schitterende cadeau van mijn Schepper.
Voldaan keer ik huiswaarts en hoop binnenkort nog een keer hier terug te komen.
Lees ook: Een avond tussen de burlende damherten – Deel 4
______________________________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje: