De grote jongens met hun enorme schoffelgeweien laten zich zien…
Een aantal dagen later ben ik er weer, aan het einde van een regenachtige dag, het is heerlijk rustig in het bos er is echt geen mens te bekennen, wat natuurlijk niet zo verwonderlijk is met al die regen van de laatste dagen. Ik vind het dan ook helemaal niet erg, dat ik niemand tegenkom, het klinkt misschien wel heel egoïstisch, maar zo is het zeker niet bedoelt, Het is ook iets wat in deze wereld bijna onmogelijk lijkt, maar ook hier bevestigen ‘uitzonderingen’ de regel en daarom is het vanavond in het veld weer dubbel genieten.
Sta ik ineens ‘oog in oog’ met een prachtige dambok die een enorm schoffelgewei draagt – Foto: ©Louis Fraanje
Kenners noemen zo’n dambok een ‘damschaufler’ – Foto: ©Louis Fraanje
Wat een wild
Nu het weer eindelijk wat opgeklaard is, lijkt het wel of de dieren massaal de dekking uitkomen. Want halverwege mijn wandeling, sta ik ineens ‘oog in oog’ met een prachtige dambok die een enorm schoffelgewei draagt, kenners noemen hem een ‘damschaufler’ deze benaming is afkomstig uit uit Duitsland!
En ook de prachtige donkere dambokken die ik een aantal dagen geleden hier heb gezien, waren nu ook weer present, ik weet gewoonweg niet wat mij overkomt, wat een wild ineens!
De prachtige donkere ongelijke schoffelaar tussen het struikgewas – Foto: ©Louis Fraanje
Plotseling sta ik ‘oog in oog’ met deze schitterende dambok – Foto: ©Louis Fraanje
Donkere dambokken
Er wordt nog wel zo af en toe achter- en met elkaar opgelopen, maar vechten is er niet meer bij, soms een beetje dreigen met de geweien, dat is dan ook alles, een duidelijk teken dat de bronst van de damherten voorbij is. Aan de ene kant misschien een beetje jammer, maar daarnaast is het echt geweldig om hier te vertoeven en deze prachtige dieren te bewonderen. Vooral de donkere dambokken hebben mijn hart gestolen, ze hebben iets mysterieus over zich, iets heel aparts.
Twee donkere dambokken passeren een lichtere soortgenoot – Foto: ©Louis Fraanje
De prachtige dambok loopt op steenworp afstand voor mij langs – Foto: ©Louis Fraanje
Je weet maar nooit…
Als de donkere dambokken hun lichtere soortgenoot voorbij zijn gelopen, gaat ook deze aan de wandel en loopt op steenworp afstand voor mij langs, ik vergaap mij aan zijn schitterende koptooi, tjonge wat een enorme schoffels.
Nee… je begrijpt eigenlijk niet dat sommige wildliefhebbers de damherten maar niks vinden, maar als je deze dieren en dan met name de donkere dambokken gezien hebt, dan weet je wel beter. En… ook al begint het langzaam te schemeren, ik blijf toch maar even hier buiten in het veld, want je weet maar nooit wat de avond nog brengen zal…..
Lees ook: Een avond tussen de burlende damherten – Deel 5 – Slot
