Als de damherten in de mist verdwijnen…
Het lichtere hert wandelt heel op zijn gemak verder omhoog de heuvel op, met de camera volg ik deze zware jongen op de voet. Als hij eenmaal boven is, staat hij een tijdje om zich heen te kijken, wat is dit toch een schitterende dambok, geweldig. Als een standbeeld staat hij daar, omgeven door enkele berken in herfsttooi, net een schilderij zo mooi. Als hij met zijn voorpoten in de grond gaat krabben, is dat een voorteken dat hij door de knieën gaat om vervolgens een tijdje rustig te kunnen herkauwen.
Nieuwsgierig
Je merkt aan alles om je heen, dat de bronst ten einde is en de dieren veel vaker een rustige plek opzoeken, waar ze op hun gemak hun voedsel kunnen herkauwen. Getuige het hert hier vlak voor mij, hij trekt zich helemaal nergens wat van aan, zelfs niet als even verderop de donkere ongelijke schoffelaar aan komt wandelen. Deze donkere dambok is blijkbaar toch wat nieuwsgieriger dan de rest, want hij komt nu opeens mijn richting opwandelen, maar halverwege blijft hij toch staan, net of hij ‘onraad’ heeft geroken. Maar ik zit verscholen achter een struik en de wind heb ik regelrecht in mijn gezicht, dus dat is onmogelijk.
Catwalk voor damherten
Als hij zo een tijdje in mijn richting staat te kijken, is dat natuurlijk geweldig om mee te maken. Zo’n ‘oog in oog’ situatie is voor menige natuurfotograaf echt een onvergetelijk natuurmoment, dan voel je de adrenaline – als het ware – door je lijf gieren. En dat blijft zo totdat de dambok zich tenslotte omdraait, vervolgens de pas er goed inzet en in het bos achter de heuvel verdwijnt. Als er dan ook nog vanuit het niets ineens een spitsertje met daarachter een knots van een dambok met een enorm gewei verschijnt, ben je helemaal in je nopjes, dat kun je begrijpen. Maar het is van korte duur, want net zo snel als ze verschenen, zijn ook weer verdwenen, het lijkt net op een ‘catwalk’, maar dan voor damherten.
De mist in…
Het begint nu echt kouder te worden en langzaam maar zeker komt er mist opzetten, dat belemmert wel enigszins het zicht, maar het verhoogd natuurlijk de mystieke sfeer. En als ik mijn lens naar rechts draai in de richting van de heuvel, zie ik daar bij een boom nog net een donkere dambok staan, die even later rechtsomkeert maakt en in de mist verdwijnt. Maar dit is nog niet alles, want… als ik weer naar links kijk staat daar ook nog een dambok, waarvan eigenlijk niet veel meer dan een silhouet zichtbaar is in de laaghangende mist. Ik probeer hem nog te volgen tussen de bomen door en ontdek nog een soortgenoot en samen gaan ze – letterlijk en figuurlijk – de mist in!
Tenslotte…
Nog nagenietend van dit mooie natuurmoment, pak ik mijn spullen bij elkaar en loop terug naar de auto, onderweg lijkt het wat lichter te worden en trekt de mist wat op. Als ik naar de donkere avondhemel kijk, zie ik dat de maan halfvol is en glashelder staat te schitteren, de vele kraters zijn nu duidelijk zichtbaar. En vol bewondering blijf ik even staan en geniet van de natuurgeluiden om mij heen. Om tenslotte weer huiswaarts te keren, maar… een mooiere ‘afsluiter’ van deze avonden tussen de damherten had ik mij niet kunnen wensen!
______________________________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje: