Tegen de avond kwam er mist opzetten en hadden wij een bijzondere ontmoeting…
Het herfstseizoen in de Veluwse bossen is inmiddels ten einde, wij konden er maar geen genoeg van krijgen, zo mooi en sfeervol dit seizoen haar kleuren overal rondstrooide, het was echt overweldigend dit jaar. Dus zwierven we bijna dagelijks door de bossen en lieten onze camera’s klikken, honderden foto’s hebben we gemaakt om er straks misschien onze natuurlezingen en fotopresentaties mee aan te vullen. Ik zeg altijd: “Beter mee… dan om verlegen!” En nu ondertussen het meeste blad is gevallen, doet heel voorzichter de winter haar intrede op de Veluwe. Maar zover is het nog niet, lees maar verder…….
Mysterieuze mistflarden
Tegen de schemering koelde het ineens sterk af en kwam er mist opzetten in het bos, dus besloten we om terug naar onze auto te gaan, die we aan de bosrand geparkeerd hadden. Zo’n mistig bos geeft wel een heel apart gevoel, het doet een beetje mysterieus aan als de mistflarden zich aaneenrijgen en de bomen in grote reuzen lijken te veranderen. Heel begrijpelijk dat men vroeger dacht, dat de ‘witte wieven’ rondspookten in het bos, ver weg van de bewoonde wereld, we weten nu wel beter.
Moeflons in de mist
Aan het einde van het bospad, dat tussen de oude en kromme beuken door slingerde, moesten we nog een stukje de open heide over en dan waren we weer bij de auto. Maar… toen we het bos uitkwamen lopen, hielden we onze adem in, want daar stond in de mist – onder een oude vliegden – een hele kudde moeflons. Letterlijk en figuurlijk een ‘adembenemend’ natuurmoment, iets wat wij totaal niet verwacht hadden en de moeflons zelf blijkbaar ook niet, die bleven nog heel even staan kijken wat of daar zomaar ineens uit de mist tevoorschijn kwam. Dit duurde echter niet zo heel erg lang, of ze gingen er met z’n allen als een speer vandoor!
Tenslotte…
Nu ik er nog eens goed over nadenk, vindt ik het best bijzonder om geheel onverwachts en zo vlak voor je, ineens in de mist een hele kudde moeflons tegen te komen. Blijkbaar waren zij net zo verbaasd als wij? Zoiets maak je niet vaak mee, zelfs wij als echte ‘buitenmensen’ niet en zeker niet in de mist, dat is echt de bekende ‘kers’ op de taart!
We hebben in het verleden ook weleens ‘oog in oog’ gestaan met een edelhert in de mist en dat vergeten we dus ook echt nooit meer. Ineens stond hij daar half in de mist en in vol ornaat, destijds voelden wij dezelfde spanning als nu bij deze onverwachte ontmoeting met de moeflons. Dat is pas echte natuurbeleving in optima forma!