Dwars door de duinen naar het water…
Wat een rust… en wat een genot om wakker te worden met het geluid van zacht rollende golven in de branding op de achtergrond, heerlijk om mee te maken. En als dan even later – tussen het struikgewas door – een prachtige zonsopkomst zichtbaar wordt, kan onze dag niet meer stuk.
Rommelpot schuurtjes
We gaan lekker vroeg op pad en rijden via de Westerslag en Nattevlakweg door de bossen en duinen van Texel, bij Jan Ayeslag gaan we linksaf om vervolgens onderlangs over Rommelpot onze weg te vervolgen. Elke keer als we over Rommelpot rijden verbazen we ons erover, dat de rij schilderachtige maar bouwvallige schuurtjes er nog altijd staan. Waarvoor ze ooit gebruikt werden is ons een raadsel, maar we vinden ze erg mooi en wat ons betreft mogen ze nog lang blijven staan. Zou de naam Rommelpot er misschien iets mee te maken kunnen hebben? Ook ontdekte Fransien nog een heel klein paddestoeltje, nl. het Bundelmosklokje.
Extra: Van Bob Dijksen kregen we te horen, dat Texelaar Jan Smit op deze landerijen bloembollen had staan. Deze schilderachtige schuurtjes werden gebruikt om de bollen op te slaan. Ook gebruikte hij de bunker die aan de andere kant van de weg staat voor opslag van bloembollen. Dit was een specifiek soort die hij juist in de bunker bewaarde omdat het daar een goede en constante temperatuur was maar welk soort bloembol weet ik niet meer (lelies denk ik). Bedankt Bob.
Schotland-gevoel
Als we voorbij Den Hoorn komen met haar prachtige kerkje, gaan we even verderop rechtsaf de Hoornderslag op richting de Noordzee. Hier in dit heuvelachtige terrein ‘De Jacobsbollen’ en ‘De Bollenkamer’ krijg je echt een beetje het gevoel of je ergens in Schotland bent. Dat gevoel wordt nog eens versterkt als even later links van de weg een aantal Schotse Hooglanders in het gebied zien staan.
Dan koersen we verder richting zee, onderweg passeren we ook nog – links en rechts van de weg – een enorme grote waterplas vol met watervogels met de prachtige naam “Groote Vlak”.
Aan zee
Onderweg bleef het toch steeds wat bewolkt, maar als we eenmaal bij het strand van Paal 10 zijn aangeland, begint het toch wat zonniger te worden en dat maakt het wat aangenamer om hiet te vertoeven. Och… een lekker windje is niet erg, dat hoort er bij hier aan de kust met voor ons de uitgestrekte watervlakte van de Noordzee. Heerlijk om nu over het strand langs de vloedlijn te wandelen zonder de vele badgasten, die je hier in de zomermaanden in grote getale tegenkomt. Het lijkt erop, dat wij vandaag de enigen zijn, maar of dat werkelijk zo is? We gaan het beleven……..
Lees ook: Noordwaarts naar Texel – Deel 62