Noordwaarts naar Texel – Deel 64

Naar “De Hors”, een woest en ruig duingebied…

Op de uitgestrekte strandvlakte De Hors, aan het zuidpuntje van Texel, is prachtig te zien hoe jonge duintjes ontstaan. In deze ‘woestijn aan zee’ krijgt de natuur vrij spel. We zijn er wel vaker geweest, maar het blijft telkens weer een onweerstaanbare aantrekkingskracht op ons uitoefenen.

Met het door de zee opgeworpen zand ontstaan duintjes. Zodra de zandheuveltjes hoog genoeg zijn en boven water uitsteken, raken ze begroeid met planten die goed bestand zijn tegen zout en wind.

Als wandelaar val je bijna niet op in dit ruige terrein – Foto: ©Louis Fraanje

Als wandelaar val je bijna niet op in dit ruige terrein – Foto: ©Louis Fraanje

Vol bewondering staat Fransien bovenop een duin te genieten van het zonlicht – Foto: ©Louis Fraanje

Vol bewondering staat Fransien bovenop een duin te genieten van het zonlicht – Foto: ©Louis Fraanje

Nieuwe duinen

Eerst groeit er biestarwegras dat zand vangt, zodat er miniduintjes ontstaan, zodra die groot genoeg zijn en er regenwater in vastgehouden kan worden, gaat er helmgras groeien. Zo blijft er nog meer zand ‘hangen’ en kunnen zich duinenrijen vormen. De Hors is het enige gebied op Texel waar nieuwe duinen ontstaan. Ook het strand op zich is er bijzonder. Doordat wind en water vrij spel hebben op de kale vlakte van De Hors, ontstaan prachtige reliëfs in het zand.

Het is wel belangrijk om droge voeten te houden – Foto: ©Louis Fraanje

Het is wel belangrijk om droge voeten te houden – Foto: ©Louis Fraanje

Als de zon ineens doorbreekt lijkt alles nog mooier – Foto: ©Louis Fraanje

Als de zon ineens doorbreekt lijkt alles nog mooier – Foto: ©Louis Fraanje

Ineens is je wandelpad volledig onder water gelopen – Foto: ©Louis Fraanje

Ineens is je wandelpad volledig onder water gelopen – Foto: ©Louis Fraanje

Vrijheidsgevoel

Dit ruige duingebied is voor ons natuurlijk echt ‘je ware’, heerlijk zwerven zonder doel onder de open hemel. Al zwervend door De Hors overvalt ons een soort van ‘vrijheidsgevoel’, iets wat steeds schaarser wordt in onze opgejaagde maatschappij van tegenwoordig. Misschien is dat dan ook wel de reden, waarom Fransien en ik  hier zo graag vertoeven, het kan je bijvoorbeeld echt het gevoel geven, dat je in een eenzame en verlaten wildernis bent. Dan grijpt de storm je vast en weerklinkt het fluiten van de wind als een ‘melodie der elementen’ in je oren, dat is echt geweldig!

Vanuit verschillende standpunten proberen we het gebied in beeld te brengen – Foto: ©Fransien Fraanje

Vanuit verschillende standpunten proberen we het gebied in beeld te brengen – Foto: ©Fransien Fraanje

Eigen inzicht

Zo zwerven we dwars door het gebied naar het zuidelijkste puntje, daar kun je aan de  overkant Den Helder zien liggen met de vuurtoren als baken en herkenningspunt voor ons. En ondertussen proberen we met de camera alles zoveel mogelijk naar eigen inzicht vast te leggen op de gevoelige plaat. Meer afbeeldingen daarvan ziet u in het volgende deel……

Lees ook: Noordwaarts naar Texel – Deel 65

Permanente koppeling naar dit artikel: https://www.de-veluwenaar.nl/2019/12/20/noordwaarts-naar-texel-deel-64/