Heerlijk zwerven door het ruige duingebied “De Hors”
Dat ‘wildernis-gevoel’ willen wij graag nog een poosje vasthouden en dan het liefst zolang mogelijk, want… “waar vindt men nog zo’n land?” Met dank aan de inmiddels overleden landelijk directeur Faunabeheer ir. C.H.J. Maliepaard die in 1967 een boek schreef over de Veluwe met deze titel.
Het is een stelregel, die wij goed in onze oren geknoopt hebben en ook hier in ‘De Hors’ zomaar van toepassing zou kunnen zijn!
Op de kiek
Als we dan uiteindelijk op het zuidelijkste puntje van het eiland zijn aangekomen, zien we aan de overkant van het Marsdiep de vuurtoren bij Den Helder staan. En… als dan ook nog even de zon tussen de wolken doorbreekt, nou dan is het helemaal geweldig. Terwijl wij zo elkaar op de ‘kiek’ zetten, is heel duidelijk het verschil tussen beide foto’s te zien, Fransien staat met haar gezicht naar de zon en heeft een prachtige achtergrond. Als ze mij in de lens probeert te vangen, krijgt zij – doordat de zon regelrecht in haar gezicht schijnt – mij bijna niet op de gevoelige plaat, maar het is haar toch gelukt!
Uitrusten en bijpraten
Op de terugweg klauteren we nog even omhoog bij uitkijkpost “De Waterral”, daar heb je – gezeten op een houten bank – een schitterend uitzicht over de “Horsmeertjes” en tegelijkertijd kunnen we daar eventjes uitrusten en bijpraten over van alles en nog wat.
Onze conversatie gaat meestal over de ons omringende natuur en alles wat daarmee te maken heeft, hier en daar ‘gelardeerd’ met een sausje humor, dit mag zeker niet ontbreken… want dat houdt de moed erin op onze wandeltochten!
Licht van Troost
Vanaf de Mokbaai rijden we via het vogelgebied De Petten en hebben we ineens – mede door het lage zonlicht – een heel mooi gezicht op het zo bekende “Licht van Troost”, zoals dit lichttorentje in het duingebied de Schilbolsnol (ten zuiden van Den Hoorn) wordt genoemd. Het vuurbaken vormt een belangrijk herkenningspunt voor de schepen die vanuit het Schulpengat het Marsdiep in varen. Lees meer…
Ongeveer twee kilometer verderop ligt de TESO-veerhaven aan ‘t Horntje, daar kijken we nog heel even rond en koersen dan tevreden en voldaan huiswaarts naar De Koog en hopen de volgende dag er weer op uit te trekken. Daarover binnenkort meer………
Lees ook: Noordwaarts naar Texel – Deel 66