Een weerzien met Hubertus…
Door allerlei omstandigheden was het er gewoon niet van gekomen, om eens bij Hubertus langs te gaan en kijken hoe het hem verging in zijn winterverblijf. Van onze natuurvrienden in het vorige artikel, hadden we inmiddels vernomen, dat Hubertus een ‘maatje’ had en er ook nog een hinde rondliep bij zijn winterverblijfplaats.
Afgelopen maandag 6 januari belden onze natuurvrienden Florus en Jannie van den Berg of we soms zin hadden om te gaan wandelen op de Hoge Veluwe. En ondanks dat het best nog wat fris was buiten, deed het winterzonnetje haar uiterste best om het de wandelaars zo aangenaam mogelijk te maken. Heerlijk wandelweer en tegelijkertijd een mogelijkheid om eens te kijken of we Hubertus tegen zouden komen, want het was inmiddels alweer twee maanden geleden dat wij ‘oog in oog’ met hem stonden.
Grote plassen op het bospad door de vele regen van de laatste tijd – Foto: ©Fransien Fraanje
Nat en droog
Hoewel de bospaden redelijk begaanbaar waren, stonden er hier en daar ook flinke plassen vol met water, dat was eigenlijk niet zo verwonderlijk na al die regen van de laatste tijd, tjonge er is wat water gevallen. Maar goed… niet zeuren over het weer, want als het te lang droog is dan vinden we het ook niet goed en vergeleken met die enorme bosbranden momenteel in Australië, mogen we hier zeker niet klagen, die mensen snakken naar regen. Ja zo blijft het altijd wat, al kletsend over van alles en nog wat waren we na een half uurtje lopen op de plaats van bestemming, in het bosgebied waar Hubertus zich heeft teruggetrokken voor zijn winterrust.
Ver weg tussen de bomen door zien we Hubertus – Foto: ©Louis Fraanje
En een stukje verderop zit zijn ‘maatje’ rustig te herkauwen – Foto: ©Louis Fraanje
Verscholen in het ‘hout’
Het is hier echt een oase van rust, en zo turen wij op ons gemak tussen de bomen door, maar in eerste instantie is er geen dier te bekennen. We speuren met onze kijker en camera de hele omgeving af. Totdat Florus ineens ergens ver weg en verscholen in het ‘hout’ iets bruins ontdekt, het blijkt Hubertus te zijn en een stukje verderop zit zijn ‘maatje’ rustig te herkauwen.
Jannie en Florus speuren naar Hubertus…
en ook Fransien geniet ervan – Foto’s: ©Louis Fraanje
Tussen de wirwar van bomen zien we Hubertus en iets verder het andere hert – Foto: ©Louis Fraanje
Dan komt Hubertus na verloop van tijd heel even in de benen – Foto: ©Louis Fraanje
Tenslotte
Zo staan we een tijdlang de dieren te observeren en ‘stilletjes’ hopen we dat ze heel misschien nog wat dichterbij zullen komen, maar dat blijkt ijdele hoop, ze blijven waar ze zijn. En al komt Hubertus na verloop van tijd heel even in de benen, nog geen vijf minuten later gaat hij weer door de knieën en blijft zitten waar hij zit.
Nou ja… het is niet anders, al met al zijn we allang blij dat wij hem weer gezien hebben en dat hij het daar in zijn winterverblijf prima naar zijn zin heeft. We houden het voorlopig voor gezien en gunnen hem zijn ‘broodnodige’ rust in deze winterperiode en laten hem en zijn ‘maatje’ met een gerust hart achter. Als er weer belangrijke ontwikkelingen zijn, houden wij u op de hoogte!
