Natuurkenner Gerrit de Graaff – Foto: ©Fransien Fraanje
Op goed geluk
De Barnevelder reisde met zijn dia-apparatuur het hele land door. ,,Je had geen navigatie in die tijd, dus soms moest ik echt op geluk de goede afslag nemen als ik weg was naar een klein dorpje waar ik nog nooit van gehoord had. Dan reed ik 4, 5 kilometer op een weg voordat ik erachter kwam dat ik niet de goede kant opging. Echt verschrikkelijk was dat. Tegenwoordig gaat het met al die digitale hulpmiddelen een stuk eenvoudiger.´´
Het gebrek aan een podium houdt De Graaff echter niet tegen om zijn hobby te beoefenen. ,,We rijden minimaal één keer per week naar Polder Arkemheen om de witte reigers en zilverreigers te bewonderen. Verrekijker mee, fototoestel in de aanslag en genieten maar. Ik tel alle vogels en noteer alles in mijn dagboek, wat ik al jaren bijhoud.´´
Bonte vliegenvanger
Tot zijn verdriet constateert de Barneveldse natuurkenner dat het aantal vogelsoorten in hoog tempo afneemt. ,,In de voortuin van ons huis (dat de naam De Toverhazelaar draagt, red.) zat jarenlang een bonte vliegenvanger. Die zie je nu nergens meer. Maar ook tortelduifjes en torenvalkjes zijn verdwenen. Dat is het gevolg van voedselgebrek. Alles is vergrast door de stikstof. Voor de vogels valt er steeds minder te halen.´´
De Vliegersvelderlaan in Barneveld op Tweede Kerstdag 1950 (69 jaar geleden!). Melkrijder Wim van ’t Foort haalt melkbussen op bij boeren in de streek. Gerrit de Graaff staat achter hem op de tractor. Op de achtergrond de boerderij van de familie Van den Hoorn. Let op de gaslantaarn in de bocht van de Vliegersvelderlaan – Foto: ©Gerrit de Graaff
Boer worden
Als jongeman wilde Gerrit eigenlijk boer worden, maar in de grafische wereld kon hij meer geld verdienen. Uiteindelijk kreeg hij van Jur van Ginkel de kans om werk en hobby te combineren. De hoofdredacteur van de Barneveldse Krant gaf de natuurkenner letterlijk en figuurlijk de ruimte om zijn kennis en liefde voor de natuur te etaleren in de zaterdageditie. Uiteindelijk zou de Barnevelder duizenden afleveringen schrijven met rubrieksnamen als Natuurgeheimen, De natuur in met… en De wereld van…
Na 642 afleveringen kwam er in november vorig jaar dus een einde aan deze laatste rubriek. ,,Ik heb ontzettend veel lieve reacties gekregen toen ik stopte. Ik werd bedolven onder de fruitmandjes, bloemen en kaarten.´´
Tank
Vervelen komt niet voor in het woordenboek van De Graaff. Hij is inmiddels toegetreden tot het Barnevelds Schrijfgenootschap, dat hij heeft verblijd met een bijdrage over ´75 jaar vrijheid´. ,,In 1945 ben ik gefotografeerd op een tank door een oom van mij. Daar heb ik wel een mooi verhaal bij te vertellen, wat dus volgend voorjaar in dat boek te bewonderen is.´´
Ook levert hij een bijdrage aan de jubileumuitgave van de Bomenstichting, die binnenkort 50 jaar bestaat. ,,Aangezien ik betrokken was bij de oprichting, ben ik gevraagd om een ode te brengen aan mijn favoriete boom. Mijn keus is gevallen op de zogenoemde Kabouterboom bij Beek, die een omtrek heeft van 9 meter. We hebben het hier over de dikste tamme kastanje van Nederland. De boom is zo groot, dat wij mensen kleuters lijken als we erbij staan. Vandaar ook de naam.´´
Kijk, hier staat de dikste boom van Nederland. Het is een tamme kastanje van ongeveer 400 jaar oud. De exacte leeftijd is niet te achterhalen, want de boom is hol van binnen. De boom wordt ook wel ‘Kabouterboom’ genoemd, want mensen die erbij staan lijken op kabouters. Tiny de Graaff staat erbij… – Foto: ©Gerrit de Graaff
Zestig jaar getrouwd
Gerrit en Tiny, die volgend jaar augustus hun zestigjarig huwelijksjubileum hopen te vieren, reisden samen de hele wereld rond. ,,We gingen niet met reisgezelschappen of -organisaties mee. We wilden zelf onze reizen uitstippelen. Om ons te oriënteren bezochten we vakantiebeurzen, die we verlieten met zware tassen vol folders van landen die op ons lijstje stonden. Met behulp van onze landenkaarten en de andere informatie stippelden we vervolgens onze reizen uit. Op die manier kwamen we op onverwachte plekken, waar het vaak wat minder druk was dan op de bekende toeristische locaties.
Ik heb foto´s gemaakt waarop Tiny als stipje te herkennen is in de verte, temidden van een of ander indrukwekkend natuurlandschap. Als je er achteraf over nadenkt, was het best risicovol wat we deden. We zaten soms zo diep in de rimboe, dat we in de problemen waren gekomen als één van ons een enkel had gebroken of iets dergelijks. Gelukkig is dat nooit gebeurd.´´
Hun langste aaneengesloten reis duurde tien weken. Tiny en Gerrit begonnen bij die gelegenheid in de Verenigde Staten (het land dat ze in totaal dertien keer bezochten) en reisden vervolgens af naar Mexico, Hawaii en Nieuw-Zeeland. ,,Daar hebben we vulkanen beklommen. Sterker nog, we zijn tot de rand van de vulkaan gelopen. Heel indrukwekkend!´´
Ontdekkingsreizigers
Gerrit en Tiny waren echte ontdekkingsreizigers. Tegenwoordig slapen ze altijd in hun eigen bed. ,,We rijden best nog wel eens naar Friesland, maar ook dan keren we ´s avonds terug naar Barneveld. Verre reizen zitten er niet meer in, maar we zijn tevreden. En gelukkig hebben we de foto´s nog.´´
Tekst: ©Erik Roest/BDU
Ook gepubliceerd in Barneveldse Krant 28-12-2019
