Grote jongens
Zoals ik al zei, onderweg naar de auto wacht ons nog een verrassing, want aan de bosrand staan twee grote jongens, allebei 14-enders, ik grijp mijn camera en leg het gebeuren vast op de gevoelige plaat.
Alles gaat in een rap tempo, want de dieren blijven echt niet op ons staan wachten, dus snelheid is geboden op zo’n onverwachts moment. Zoiets is natuurlijk geweldig, want dat overkomt je ook niet elke dag, dit is genieten voor ons!
Een prachtig gezicht die twee grote jongens aan de bosrand – Foto: ©Louis Fraanje
Oog in oog met deze schitterende 14-ender – Foto: ©Louis Fraanje
Sneeuw
Nog even staan we ‘oog in oog’ met het tweetal, maar dan gaat de voorste er vandoor, ja… dan blijft de ander natuurlijk niet achter en neemt dus ook de benen. “Zo… dat was toch maar weer een cadeautje, of niet soms?” zegt Fransien met een glimlach op haar gezicht. Ik beaam het ten volle, want dat was het ook en zomaar geheel onverwachts. Tevreden en voldaan lopen we het laatste stuk terug naar de jeep, ondertussen begint het zachtjes te sneeuwen. We zijn dan ook weer blij als we hoog en droog in de jeep zitten op weg naar huis.
Onderweg met de jeep in de sneeuwbui – Foto: ©Louis Fraanje
Onze Rocky
Langzaam begint het wat gerieflijk te worden en blaast het kacheltje warme lucht door de cabine, wat dat betreft is dat tegenwoordig allemaal wel wat beter geregeld, maar… we mogen niet mopperen op de oude Rocky, want hij heeft ons niet vaak in de steek gelaten. Totdat hij en ook wij het genoeg vonden en hem inruilden voor een Nissan Terrano, maar toen was het ook echt gedaan met de Rocky.
Vooral op de binnenwegen is het echt uitkijken geblazen – Foto: ©Louis Fraanje
Meer sneeuw
Maar…. onderweg naar de jachthut wordt het steeds donkerder en begint het ook nog eens harder te sneeuwen, ja… het begint nu menens te worden, rustig aan rijden dus maar want het zicht is nihil. Vooral op de binnenwegen is het echt uitkijken geblazen, want er kan natuurlijk van alles gebeuren onderweg, vooral ook met overstekend wild… dat wil je echt ten allen tijde voorkomen.
En het begint onderweg ook nog eens harder te sneeuwen – Foto: ©Louis Fraanje
Tenslotte…
We rijden dus soms bijna stapvoets, tot we eenmaal bij de grote weg zijn, dan gaat het wat sneller en ook het zicht wordt aanmerkelijk beter. Ondertussen kletsen we samen nog een beetje na over onze mooie ervaringen van deze prachtige winterdag, waarop wij dankbaar en tevreden terug kunnen kijken. Een ‘aanzit’ met een mooie ‘aanloop’ van wild, waarover we niet mogen klagen en nog lang over kunnen praten, een dag met een gouden randje!
Lees ook: In en om de oude jachthut – Deel 39
