Mooie herinneringen die een verhaal waard zijn…
Zoals ik al eerder heb gezegd, dat zo af en toe een terugblik naar vroeger helemaal niet verkeerd is. Dat merk ik bij mezelf ook steeds vaker, als ik mij bijvoorbeeld weer een aantal mooie gebeurtenissen herinner, verhalen die de moeite waard zijn om op het weblog te publiceren.
Vooral in de winter bij het knappend haardvuur in de oude jachthut, komen de herinneringen één voor één naar boven en staan ze mij weer glashelder voor de geest. Heerlijke momenten zijn dat, als je de dingen weer kunt herbeleven, dan moet ik weleens in- en om mijzelf glimlachen, vooral om de vaak onverwachte en soms komische momenten.
Ook het nu volgende verhaal staat mij weer helder voor de geest…
Bandensporen op het bospad in het winterse bos – Foto: ©Louis Fraanje
Schraalhans
Naast de mooie besneeuwde bossen en velden op de Veluwe, heeft ook hier de medaille twee kanten, dit houdt in dat het voor de dierenwereld wat moeilijker is geworden om aan voedsel te komen, dan is ‘Schraalhans’ keukenmeester in de natuur. Ik zorg dan meestal wel dat ik wat voer buiten bij de hut strooi en daarnaast ook wat vetbollen voor het raam van de oude jachthut hang, daar komen graag vogels op af.
Toen ik vanmorgen in de buurt van de jachthut een ‘ommetje’ ging maken, zat er al een koolmees op een takje te wachten en ook onze merel gaf ‘acte de présence’. Toen kon ik niet weten, dat jaren later deze vogels ineens bij bosjes dood lagen, getroffen door het dodelijk Usutuvirus. En… volgens de laatste berichten zijn er volgens Nature Today minder merels!
Koolmees op een tak…
en een merel in de sneeuw – Foto’s: ©Louis Fraanje
Houtduif in de boom…
wakker geworden – Foto’s: ©Louis Fraanje
Alleen op de wereld
Iets verderop zie ik een houtduif in de boom zitten, hij zit een beetje te dommelen, maar als ik voorbij loop kijkt hij heel eventjes op. Het leuke van deze vogel is, dat een oude boswachter bij ons in de buurt vroeger altijd sprak over ‘bosduuf’ in plaats van houtduif, kijk dat zijn nou weer de leuke dingen van toen.
Verder is het ‘stil’ maar dan ook echt ‘stil’ hier in het besneeuwde bos, alles ligt bedekt onder een witte deken, op zo’n moment voel ik mij een beetje alleen op de wereld, een machtig gevoel in deze eenzaamheid!
In het besneeuwde bos, ligt alles bedekt onder een witte deken – Foto: ©Louis Fraanje
Heerlijk aan de wandel met de camera door het oude sparrenbos – Foto: ©Fransien Fraanje
Torenhoge sparren
Het is gewoon heerlijk om zo in je eentje door die witte wereld te sjouwen, vooral die torenhoge sparren maakten vroeger als kleine jongen al een enorme indruk op mij, het leken toen al reuzen en dat zijn ze ook altijd voor mij gebleven. Echte geweldenaren, vooral de prachtige Douglas, die boomsoort daar heb ik iets mee, dat mag misschien raar klinken in de oren van een ‘buitenstaander’, maar de echte bomenkenner en liefhebber, zal dat ook zeker zonder meer beamen. Het bospad voert mij dwars door dit prachtige oude sparrenbos, waar ik als kleine jongen speelde en waar vele herinneringen opnieuw tot leven komen. En… nu op dit moment – met al die sneeuw op de takken – nog veel mooier is! Blijf mij maar volgen……….
Lees ook: In en om de oude jachthut – Deel 40
