Dwalend door het heden en verleden…
Terwijl ik zo op mijn gemakje tussen de hoge Douglassparren aan het wandelen ben, voel ik – als het ware – het verleden tot leven komen. Dan zie ik dat kleine jongetje van Fraanje weer door de bossen van de Veluwe struinen en hoog opkijken naar de reuzen van boomstammen. Dat aparte gevoel… is eigenlijk nooit meer verdwenen, want ook nu nog steeds maken deze woudreuzen een grote indruk op mij.
Trouwens de hoogste boom van Nederland is ook een Douglasspar en blijkt meer dan 50 meter hoog te zijn, naast verschillende exemplaren van 45 tot 49 meter. Daarmee zijn deze Douglassparren op Het Loo met grote zekerheid de hoogste bomen in ons land. Lees meer…
Prachtig doorkijkje tussen de enorme met sneeuw bedekte sparren – Foto: ©Louis Fraanje
Aan de rand van het bos ligt de open vlakte – Foto: ©Louis Fraanje
Verscholen tussen de boomtakken – Foto: ©Fransien Fraanje
Buizerd en moeflons
Eenmaal aangekomen bij de bosrand, ligt de open heidevlakte voor mij en vliegt er in de verte een buizerd laag over het wit-bevroren heideveld. Die probeert natuurlijk ook op de een of andere manier zijn kostje bij elkaar te scharrelen, al zal dat niet meevallen onder deze barre weersomstandigheden.
Wat verder naar links zie ik ook wat bewegen, als ik mijn kijker aan mijn ogen breng, ontdek ik een prachtige moeflonram en direct achter hem een ooi met lam.
Gelukkig hebben ze mij nog niet ontdekt, mede ook misschien wel omdat ik heel voorzichtig achter een besneeuwde struik ben gaan staan. En zo kan ik de dieren in alle rust observeren en op de gevoelige plaat vastleggen. Na verloop van tijd worden ze toch wat onrustig, zouden ze het dan toch niet vertrouwen? Hoewel ik zo goed als onzichtbaar voor de dieren ben op deze afstand, staan ze op een gegeven ogenblik in mijn richting te kijken en besluiten ze uiteindelijk toch om er vandoor te gaan.
In de verte vliegt een buizerd laag over het wit-bevroren heideveld – Foto: ©Louis Fraanje
Een prachtige moeflonram en direct achter hem een ooi met lam – Foto: ©Louis Fraanje
Goed gezichtsvermogen
Dan blijkt dat zij niet de enige waren, want als ze aan de overkant bij het bos komen, zie ik daar nu ook moeflons overeind komen, die vervolgens ook de benen te nemen. Blijkbaar heeft de buizerd hen in eerste instantie ‘alert’ gemaakt en mijn ‘voorzichtige’ beweging met de camera misschien wel de rest, want moeflons hebben een zeer goed ontwikkeld gezichtsvermogen, helaas dus.
Maar ze staan er gelukkig wel mooi alle drie op, die plaat neemt niemand mij meer af, al moest het allemaal wel even razendsnel. Met een blij gevoel wandel ik tenslotte verder, blij over deze onverwachtse ontmoeting met de moeflons, want het is niet altijd ‘prijs’ dat je ze tegenkomt, meestal hebben zij jou eerder gezien, dan jij hen.
Als de zon doorbreekt wordt het nog mooier in het winterse bos – Foto: ©Louis Fraanje
De pimpelmees met zijn blauwe petje geeft wat extra kleur aan de winter – Foto: ©Louis Fraanje
Blauwe petje
Als dan ook nog de zon doorbreekt , wordt het allemaal nog mooier in het winterse bos, het lijkt nu net een levende Kerstkaart, met in het midden van de opname een levende Kerstboom. Alleen de kleurrijke ballen, kaarsjes en sterren ontbreken, maar daar brengt de plotselinge verschijning van een pimpelmees met zijn blauwe petje op, al snel verandering in. Hij zit van een afstandje de omgeving te observeren, totaal niet geïnteresseerd in die eenzame wandelaar, maar gewoon ‘naarstig’ op zoek naar voedsel.
Louis lekker onderuit gezakt bij het haardvuur in de oude jachthut – Foto: ©Fransien Fraanje
Nagenieten
Dan wordt het tijd om huiswaarts te keren, het blije gevoel blijft van binnen hangen, zo sjouw ik weer op mijn gemakje terug naar de oude jachthut. Waar ik in de oude rookstoel – gezeten bij het haardvuur – nog eens lekker onderuit gezakt kan nagenieten van deze prachtige winterdag met mooie ontmoetingen. En… binnenkort hoop ik nog weer eens een aantal herinneringen terug te vinden uit het verleden!
Lees ook: In en om de oude jachthut – Deel 41
