Kerk en kunst
Willem Souverijn is een gelovig man, al loopt hij er niet direct mee te koop, maar hij is zich zeer goed bewust dat niet alles zomaar vanzelf gaat, maar onder het toeziend oog van die Grote Schepper staat.
Toen jaren geleden de Hervormde en Gereformeerde kerk samengingen, vroeg de kerkelijke commissie hem om een schilderij te maken, die deze gebeurtenis zo goed mogelijk uitbeeldde. Het enige wat Souverijn als voorbeeld kreeg, was een bijbeltekst uit Johannes 17 vers 22-23 het Hoge priesterlijk gebed.
“Het was heel bijzonder historisch moment om dit mee te maken en het besef kwam tijdens de dienst. Dat ik daar getuige van mag zijn na 178 jaar en 10 dagen. En ook vooral heel erg dankbaar dat ik voor deze fusie een kunstwerk mocht maken. Dit schilderij gaat over Johannes 17 vers 22-23, het laat een biddende Jezus bij het water van een kronkelende beek zien”, aldus Willem Souverijn.
Uitleg schilderij “éénwording” , Johannes 17 vers 22 en 23.
“Johannes 17 begint dat Jezus bidt tot Zijn Vader. Hij bidt voor mij /ons en juist voor die éénheid, het hogepriesterlijkgebed. En dat vond ik zo bijzonder om te lezen dat Jezus voor u en mij bidt, dat wij allen één zouden zijn. En dat inspireerde mij om Jezus biddend te schilderen Hij die bidt tot Zijn Vader om die éénheid.
Het doorbrekende zonlicht wat men ziet op het schilderij is vertaald naar onze Schepper. God die het licht gemaakt heeft en dat God zelf het Licht is, voor ons in de wereld. De witte duif die neer daalt staat voor de Heilige Geest. Deze drie elementen vormen dus de Drie-éénheid. Samen zijn ze dus één, een samensmelting.”
Geestelijke éénwording
Willem Souverijn gaat verder: “Koning Salomo spreekt in verband met die geestelijk éénwording, van een drievoudig snoer. Geestelijk één worden betekent, elkaar verstaan, aanvoelen, willen dienen, aanvaarden etc. Natuurlijk kunnen we dat nooit in voldoende mate in eigen kracht, maar dit is het werk van de Heilige Geest, dus vandaar de witte duif.”
Vreugde van mijn hart
Tijdens het schilderen werd Willem ook geïnspireerd door het lied van Sela, “Vreugde van mijn hart”, gezongen door Kinga Ban. Trouwens de moeite waard om dat lied te beluisteren. Het lied gaat over levend water, een sprankelende bron. Vandaar dat hij ook sprankelend levend water heeft geschilderd.
Twee bomen
“De twee bomen op het schilderij staan symbool voor onze twee gemeentes. De bomen staan dicht bij elkaar geschilderd en die op manier zijn ze met elkaar verbonden. De wortels onder de grond lopen door elkaar heen. Tegelijk staan ze aan stromend water. En bomen die geplant staan aan het stromende water zullen vrucht dragen,” besluit Willem Souverijn zijn uitleg over het kunstwerk.
Mens en dier
We blijven ons verbazen, want niet alleen de dieren worden prachtig in beeld gebracht, nee ook portretten van mensen worden door Souverijn levensecht aan het doek toevertrouwd. In 2015 maakte hij een portretschilderij van zijn vader voor ‘vaderdag’, niet zomaar een schilderij, nee… want als je er naar kijkt dan komt het zo levensecht over, echt heel mooi en met liefde gedaan. Willem Souverijn heeft de oogopslag van zijn vader verrassend treffend geschilderd. Het is werkelijk heel bijzonder als je zo kunt schilderen zoiets is echt een gave, we kunnen ons indenken dat Willem’s vader er erg blij mee was.
Burlend hert
De eigenlijke reden dat wij bij Willem Souverijn op bezoek zijn, laat zich niet lang raden, want dat heeft alles te maken met een foto die ik vorig jaar gemaakt had tijdens de bronsttijd van de edelherten. En met name van een ongelijke 24-ender, die als plaatshert met een roedel hindes op het Reemsterveld in het Nationale Park de Hoge Veluwe, hevig stond te burlen. Blijkbaar maakte de betreffende foto zo’n indruk op hem, dat Willem mij vroeg of hij het burlende hert als voorbeeld mocht gebruiken voor een schilderij. Nou… daar hoefde ik niet lang over na te denken en stemde gelijk toe, ik vond het namelijk juist een eer, dat mijn foto op doek zou verschijnen.
Verwachtingen overtroffen
En het resultaat overtrof alle verwachtingen, echt een schitterende en levensechte weergave van dit burlende hert, bijzonder mooi met liefde en passie geschilderd. Want volgens mij is er niets moeilijker, dan dieren in hun natuurlijke habitat na te schilderen, dat is zeker niet iedereen gegeven, dat weten wij maar al te goed. Maar Willem Souverijn doet zeker niet onder voor de reeds gevestigde namen op dit gebied, hoewel hij dat zelf – in alle bescheidenheid – misschien niet direct zal beamen.
Tenslotte…
Wij wensen hem alle succes en vooral gezondheid toe, want op het moment dat ik dit schrijf, heeft hij daar best wel wat problemen mee en dat heeft alles te maken met zijn gehoor. Als ik hem daarover aanspreek, is zijn antwoord: “Het gaat goed, ondanks dat de gehoortest geen verbetering liet zien. Ik blijf op Hem vertrouwen wat er ook gebeurd. Hij laat niet los wat Zijn hand begonnen is, ik ben Zijn geliefde kind. Er zijn mensen die veel ergere dingen hebben. Ik blijf positief denken en tel mijn zegeningen!”
Mooiere afsluiting van mijn verhaal over Willem Souverijn had ik mij niet kunnen wensen!