Reewild tussen het riet…
Onlangs ‘s avonds nog even het veld in, even de benen strekken en even geen ‘gedoe’ aan het hoofd, want dat is de laatste dagen en dan vooral met het ‘Coronavirus’ het geval. Je kunt de radio of tv niet aanzetten of er wordt bijna nergens anders meer over gepraat. En… natuurlijk is het allemaal vreselijk maar we moeten wel proberen er zo goed mogelijk mee om te gaan.
Op een open plek bij een rietkraag staat een reegeit te koekeloeren – Foto: ©Louis Fraanje
Rust
Hier in het Rauwe Veld kan ik even bijkomen, hier buiten in de natuur is de rust nog te vinden die elders vaak ver te zoeken is en kan ik genieten van het prachtige reewild. Daar ergens aan de rand van een open plek, verschuil ik mij in een houtwal en wacht op de dingen die gaan komen.
Oog in oog met een reegeit in het Rauwe Veld – Foto: ©Louis Fraanje
Een tweeling
Het geduldig wachten wordt vanavond weer rijkelijk beloond, want na verloop van tijd verschijnt er een reegeit en kort daarna komen er twee jonge reebokken uit de rietkraag tevoorschijn. Het is een tweeling en de reegeit is hun moeder en… ze doen het heel goed, zo goed zelfs dat ze al hun tweede gewei opgezet hebben. In het stukje onder de foto kunt u daar meer over lezen.
Een mooi gezicht om de twee jonge reebokken zo tussen het riet te zien staan – Foto: ©Louis Fraanje
Geweivorming
Op de schedel van het reebokkalf begint op een leeftijd van drie maanden het onderhuidse deel van het gewei te groeien, de rozenstokken. Dit kan, in zeldzame gevallen, een gehoor hoog, circa 12 centimeter lang, gaffel gewei worden. Bij zwakkere reebokkalveren begint de ontwikkeling van het eerste gewei laat, soms pas in januari. Op de rozenstokken groeit het eerste gewei. In de maanden januari en februari wordt dat gewei, in het algemeen, weer afgeworpen en begint direct de ontwikkeling van het volgende gewei. Als reebokken één jaar oud zijn (jaarling) hebben ze dus vaak al hun tweede gewei. Dit tweede gewei heeft, in tegenstelling tot het eerst gewei, rozen. In het derde jaar is het ree volgroeid en komt de geweivorm zoals deze is geërfd tot uiting. (Bron: Kenniscentrum Het Ree)
Oog in oog met de tweeling in het Rauwe Veld – Foto: ©Louis Fraanje
Tenslotte
Het mooie van deze avond-aanzit is, dat de dieren helemaal zichzelf zijn en zich totaal niet bewust van mijn aanwezigheid, dat vindt ik nog het allermooiste. Op een gegeven ogenblik gaat een van de reebokken wat verder het riet in en komt even later – letterlijk en figuurlijk – met grote bokkensprongen er weer uit. Een ontzettend komisch gezicht en niet omdat hij ergens van geschrokken is of zo, nee… gewoon uit gekkigheid. Op het filmpje wat ik gemaakt heb, is dat duidelijk te zien en geeft ook een beetje de sfeer van deze mooie en sfeervolle avond-aanzit weer. Het is nog niet helemaal donker, dus sjouw ik nog even verder, daarover meer in het volgende deel….
Lees ook: Naar buiten in het “Rauwe Veld” – Deel 61
______________________________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje:
