In overleg met de familie, hierbij voor allen die Joop Brons een warm ❤️ toe hebben gedragen! 

*********************************************************************************************************************

‘Kleurrijk kereltje’ Joop Brons (1953-2020)

BARNEVELD Als ik Joop Brons in zijn eigen taaltje zou moeten karakteriseren, dan zou ik hem een kleurrijk kereltje noemen. Deze week overleed onze zeer gewaardeerde ex-collega aan de gevolgen van kanker.

Joop in our hearts

Een dag later volgde een feestelijk afscheid in restaurant Het Schaap, waar we met z´n allen You ‘ll never walk alone zongen. We voerden één kleine doch zeer belangrijke wijziging door. In plaats van ‘with hope in our hearts’, zongen we ‘with Joop in our hearts’. Enkele weken later bleek de kanker in alle hevigheid terug te zijn. Z´n laatste kunststukje als vormgever was zijn eigen rouwadvertentie, die hij samen met dochter Berdien ontwierp. Joop moest natuurlijk wel netjes in zijn eigen krant staan.

Joop Brons achter het stuur van zijn schitterend verbouwde VW-kever – Foto: Buro Beeldend/BDU

MvA

Al bij al was onze MvA (Manus van Alles) bijna veertig jaar verbonden aan de Koninklijke BDU. Hij blufte zich naar binnen met de volgende uitspraak: ‘De meesten zullen waarschijnlijk meer papieren hebben, maar ik heb meer in huis’. Geen van beide partijen kreeg spijt. Brons bleek als veelzijdig creatief talent Goud waard. Joop was bovendien iemand op wie je nooit tevergeefs een beroep deed; of het nu overdag, ‘s avonds of in het weekend was.

Ook zette hij zich geheel belangeloos in voor anderen, of het nu de begrafenisvereniging, Oud Barneveld of de adoptievereniging was. Ondanks zijn creativiteit was Joop best gehecht aan structuur. Elke werkdag vertrok hij om exact 11.51 uur richting huis, om onder de kreet ‘Mahlzeit’ op weg te gaan naar een overheerlijke lunch. Joop was -zoals gezegd- gek op lekker eten, maar ook op lezen, reizen, friemelen en prutsen, op snelle en mooie auto’s, maar vooral op zijn gezin: op Gerry, zijn kinderen en kleinkinderen.

Jopie-taal

We gaan verder op de weg die we vorig jaar november als collega´s hebben ingezet. Met Joop in ons hart. En we houden hem in ere door de woorden en uitdrukkingen te blijven gebruiken waarmee hij de Nederlandse taal verrijkte. Als ik liefkozend over mijn buik aai, praat ik tegenwoordig liefkozend over mijn trommel. Als ik op vakantie ga met de caravan, dan ‘poekel’ ik ergens heen. En als we gedag zeggen, net zoals nu, dan roepen we voortaan tegen elkaar, in onvervalste Jopie-taal: Hakkepuhtjoo!”

Tekst: ©Erik Roest

Met dank aan: Barneveldse Krant