Bij Susa Bobke in de Allgäu heeft ook de natuur haar verloop…
Zo af en toe komt er bericht uit Duitsland van onze natuurvriendin Susa Bobke en haar pleegkind, oftewel reegeit ‘Schneewittchen’ die ze ooit als verlaten reekalfje in juni 2010 heeft geadopteerd en grootgebracht.
Daarover kun je alles lezen: “WILDSPOOR” een natuurboek …
Het is en blijft een bijzonder verhaal en daarom ook interessant om er aandacht aan te besteden, zeker ook omdat deze reegeit nu al bijna 10 jaar – na verwildering – eigenlijk gewoon bij haar in de buurt blijft.
Kogelronde buik
Zo’n twee weken lang had ik geen taal of teken meer vernomen van Schneewittchen, maar op woensdag 6 mei jl. stond ze ‘s avonds plotseling voor mijn deur. Tjonge… wat een gezicht, een drachtige reegeit op vier dunne poten en met kogelronde buik, waarin acht kleine pootjes heen en weer bewogen. Ik heb wat zout voor haar en daar wordt gretig gebruik van gemaakt door Schneewittchen, die ook al aardig aan het verharen is. Voor een appel heeft ze geen belangstelling vandaag.
Koud buiten
Binnen enkele weken zullen de twee kalfjes de warme moederbuik verlaten, daarom is het maar beter dat de bevalling nog eventjes uitgesteld wordt, want het is nog aardig koud buiten en misschien krijgen we nog wel sneeuw. Spannende tijden breken aan, zowel voor Schneewittchen als voor mijzelf.
Lees ook: Het verhaal van reegeit “Schneewittchen” – Deel 9
______________________________________________________________________________________________________________________
Bekijk ook het filmpje: