Reebok met apart gewei – Foto: ©Louis Fraanje
Een reebok met apart gewei..
Een aantal dagen geleden zat ik vanuit mijn schuilhut, een reegeit te observeren, toen er even later een wel heel aparte reebok uit de dekking tevoorschijn kwam. Nou ja.. de bok zelf viel wel mee, maar eigenlijk meer nog zijn gewei was het wat mij opviel, anders dan anders.
Want… toen ik hem nog eens goed van voren kon bekijken, zag ik dat de twee geweistangen gewoon aan elkaar gegroeid waren. Nou had ik dit al eens eerder bij reebokken gezien, maar dit was toch best wel bijzonder en telkens als je zoiets tegenkomt, vraag je jezelf af, hoe zou zoiets nou komen?
Vergroeiingen
Uit literatuuronderzoek blijkt dat bij hertachtigen de voorhoofdsbeenderen normaal gesproken niet vergroeien, maar blijven door een naad van elkaar gescheiden. Een gat in het wandbeen kan bijvoorbeeld ontstaan door een stoot van het gewei van een rivaliserende bok. De beenvliesbeschadigingen kunnen aanleiding geven tot botwoekeringen en zorgen voor een vergroeiing van de voorhoofdsbeenderen. Ik heb er al eens eerder over geschreven: Abnormale reebokken – 3 delen
De reebok met het aparte gewei is net uit de dekking tevoorschijn gekomen – Foto: ©Louis Fraanje
Deze reegeit stond al te wachten, blijkbaar kennen ze elkaar – Foto: ©Louis Fraanje
Oog in oog
Als de bok uit de dekking tevoorschijn komt, gaat de kop van de reegeit omhoog en kijkt ze meteen in de richting van de bok, blijkbaar kennen ze elkaar, want de bok loopt regelrecht naar haar toe. En als ze zo heel op hun gemakje bij elkaar staan, kan ik de twee prachtig in beeld krijgen en op de gevoelige plaat vastleggen. Zoiets moois kun je als natuur- en wildliefhebber echt van genieten, om ‘oog in oog’ met het wild te staan, zonder dat zij jou in de gaten hebben, daar krijg je nooit genoeg van. (Zie hieronder).
Op zo’n moment dan denk je, wie kijkt nou naar wie – Foto: ©Louis Fraanje
Blijkbaar zien ze nog iets anders…
…of toch niet? – Foto’s: Louis Fraanje
De reegeit vindt het blijkbaar genoeg en verdwijnt in de dekking – Foto: ©Louis Fraanje
Het blijft een apart gezicht – Foto: ©Louis Fraanje
Onraad?
Zo zit ik gewoon lekker een tijdje te genieten van die twee daar voor mij in het hoge gras, totdat ze beide, bijna tegelijkertijd hun koppen naar links draaien. Blijkbaar hebben ze iets ontdekt, dat ikzelf vanuit mijn schuilhut niet kan zien. Een tijdlang blijven ze onbeweeglijk staan, met hun blik naar links gericht, daar moet dus iets aan de hand zijn, maar wat?
Ik wacht het maar heel rustig af, want als ik nu tevoorschijn kom, zijn de reeën natuurlijk meteen ‘pleite’, zou een rasechte Amsterdammer zeggen.
De reegeit is tenslotte de eerste die er vandoor gaat, zij vertrouwd het niet en is dan ook in enkele ogenblikken verdwenen in de veilige dekking van de rietkraag. En het duurt niet lang of de bok volgt haar op de voet.
Uiteindelijk gaat ook de bok er vandoor – Foto: ©Louis Fraanje
Terwijl hij in de dekking verdwijnt, zie ik links een ekster neerkomen – Foto: ©Louis Fraanje
Tenslotte
Terwijl de bok als laatste in de dekking verdwijnt, zie ik een ekster achter hem op de grond neerkomen, maar nee… dat zal niet direct de verstoring geweest zijn, dan had ik wel meer kabaal vernomen. En als ik later mijn schuilhut verlaat en nog eens goed de omgeving afspeur, is er helemaal niets te bekennen wat ook maar enigszins wijst op de verstoring. Zo zie je maar weer hoe onvoorspelbaar en onverwacht de natuur is en daarmee ook juist zo ontzettend boeiend.
En zo komt er een einde aan een mooie aanzit in het Rauwe Veld, met een aparte reebok als de bekende ‘kers’ op de taart, als toegift.
