Geboortegolf in de dierenwereld…
Hadden we onlangs een reegeit met een tweeling in de lens gevangen, nu was het weer eens een keer raak op de Hoge Veluwe, daar kregen we op een avond ook een reegeit met haar kalf in het vizier.
Fransien en ik hadden haar ‘s morgens al een keer gezien tussen de struiken, maar het licht was zo keihard, dat we geen mooie foto’s konden maken.
Tussen het groen
Dus zijn we ‘s avonds – samen met onze natuurvrienden Florus en Jannie van de Berg – nog een keer teruggegaan naar de plek, waar wij haar het laatst gezien hadden. En het geluk was met ons, want na enig zoeken langs de randen van het betreffende bosperceel, zagen we de rood/bruine vacht van de reegeit tussen de groene bladeren.
Wankele pootjes
Terwijl we samen zo vanaf het bospad naar de reegeit met haar kalf stonden te koekeloeren, kon je merken dat het kalf misschien hooguit een dag oud was, want het liep nog een beetje wankel op de pootjes. Om beide dieren een beetje mooi te fotograferen viel niet mee, er zaten altijd wel weer wat blaadjes of takjes in de weg, die het mooie beeld vertroebelden. Maar uiteindelijk hebben we er best nog wat van kunnen maken.
Tenslotte
Hoe of dat het komt, dat ik steeds weer geraakt wordt bij het zien van een reekalfje, daarover bestaat geen geheim, dat gaat terug naar mijn kindertijd, toen ik voor het eerst van mijn leven zo’n pasgeboren reekalf aanschouwde. Zoiets moois vergeet je nooit meer, dat staat op je netvlies gebrand.
Lees ook: Zwervend langs het wildspoor – Deel 33
______________________________________________________________________________________________________________________
Jannie van den Berg heeft ook nog een klein stukje kunnen filmen: