Even buurten bij de schaapskudde op de Ermelosche Heide…
Wekenlang werk ik al vanuit mijn camper. Ook daar ben je op een gegeven moment goed flauw van. Waarvoor heb ik dat ding? Toch niet om van daaruit les te geven. Na lang wikken en wegen besloten we twee weken geleden toch maar eens naar de Veluwe te gaan. Met de camper zijn we per slot van rekening zelfvoorzienend. Weliswaar vrezen we corona, maar wanneer we samen wandelen in de buitenlucht, andere mensen uit de weg gaan, zou een leuke wandeling toch moeten lukken.
Heel in de verte de schaapskudde met een grote stofwolk erachter – Foto: ©Anja Arentzen
Vroeg vertrokken
En zo streken we neer ergens in de buurt van de Ermelosche heide. Een deel van de wandeling voerde door bos, een ander deel uiteraard over de heide zelf. Om weinig mensen tegen te komen, waren we al erg vroeg vertrokken. Zo kon het gebeuren dat we na een uur of tien al weer op de terugtocht waren. Al die weken stilzitten maakten dat we de voeten beslist voelden. Bovenop een heuvel wisten we een genoeglijke bank, zodat we snel besloten daar een poos neer te strijken. IJskoffie ging er best in vergezeld van een andere versnapering. En zo zaten we heerlijk te genieten in het zonnetje. Wat hadden we dat toch gemist.
De herder komt met zijn kudde in onze richting – Foto: ©Anja Arentzen
Extreme droogte
Misschien zouden we de schaapskudde nog wel zien. Gisteren hadden we spectaculaire beelden gemist. Van te grote afstand zagen we de kudde naar de kooi ijlen. Door de extreme droogte stoof het zand onder de vele hoefjes.
In de verte wisten we de schaapskooi en waarachtig: een ferme stofwolk. Zou de kudde op pad gaan? Heel in de verte ontwaarden we inderdaad de kudde, de herder en drie honden. Voor ons was een en ander veel te ver weg om echt mooie foto’s te maken. Het geluk was deze keer echter aan onze zijde, want de herder stuurde de kudde onze richting uit. Wij hoefden slechts te wachten, camera’s in de aanslag.
Hee dat is lekker…
allemaal een graantje meepikken – Foto’s: ©Anja Arentzen
Eenzaam boompje
Een meter of twintig van ons vandaan stond langs het zandpad een kleine berk. Met een aardig gangetje streek een flink deel van de kudde neer op dat eenzame boompje. Alsof er een stevige uitverkoop bij een lapjeskraam op de markt was, zo verdrongen de schapen elkaar, sprongen op de rug van een ander om toch maar vooral malse, sappige blaadjes in de wacht te slepen.
Na dit kleine oponthoud trok de kudde verder, een eikenbosje in met alweer, ja… ja… sappig groen. Daar kwamen uiteraard meer schapen van de kudde aan hun trekken.
Ze sprongen op de rug van een ander om toch maar vooral malse, sappige blaadjes in de wacht te slepen – Foto: ©Anja Arentzen
Het was op een gegeven moment een gedrang van jewelste – Foto: ©Anja Arentzen
Dichterbij
De drie honden kwamen heel even bij ons buurten. De herder had ons zien zitten en had besloten de kudde onze richting op te sturen, zodat we foto’s van dichtbij konden maken. Daarmee heeft de man ons heel blij gemaakt. We bedankten hem allerhartelijkst en vervolgden daarna welgemoed onze tocht naar de camping.
Door de extreme droogte is het één grote stofwolk – Foto: ©Anja Arentzen
Nog een laatste achterblijver bij het eenzame boompje – Foto: ©Anja Arentzen
Haaievinnetjes
Bij het overspelen van de foto’s op de computer schaterden we het uit: wat zijn ooien een haaievinnetjes als het om wat lekkers gaat. Voor ons kon de dag uiteraard niet meer stuk.
