Het kan verkeren…
Een tijdje geleden zat ik weer eens ‘aan’, zoals dat met een mooi woord heet, om het witte ree nog eens te kunnen zien en vast te kunnen leggen, maar het liep anders.
Om half zeven was ik ter plaatse en installeerde mij zo, dat ik goed verscholen zat voor de eventuele ‘aanloop’ van het wild.
Na zo’n anderhalf uur wachten, verscheen er helemaal aan de overkant vanuit het omliggende bos, een jonge reebok.
Een gaffelbok
Toen deze even later, langzaam maar zeker dichterbij kwam, kon ik zien dat hij een gaffelgewei op had. En zo op het eerste gezicht zeker niet veel ouder dan twee jaar kon zijn. Aan zijn hele gedrag te zien, kon je merken dat hij vaker was geweest en blijkbaar op zoek naar de witte reegeit, het is tenslotte ‘paartijd’ bij het reewild, dus heel begrijpelijk. Af en toe stond hij stil en keek om zich heen, of er misschien een bereidwillige reegeit beschikbaar was, helaas… in geen velden of wegen was een ree te bekennen.
Tussen de bloemen
Nadat de bok tot de conclusie was gekomen, dat hij op dat moment de enige in het veld was, verdween hij zo snel mogelijk in de tegenoverliggende houtwal en was hij uit het zicht verdwenen. Om vervolgens een onthutste fotograaf achter te laten en zich het eerste uur niet meer te laten zien.
Geduldig wachten was nu het devies, wat kun je anders doen in zo’n geval?
Maar… uiteindelijk verscheen er toch iets bruins tussen de witte kamille, ineens was hij er weer en keek behoedzaam om zich heen, een fantastisch moment zoals hij daar tussen de bloemen stond!
Tenslotte
Kijk… dat zijn nou de mooiste natuurmomenten, vooral als je het niet verwacht, dat zo’n reebok ineens weer tevoorschijn komt en dan ook nog in zo’n schitterend decor van wilde bloemen. De bok zelf is inmiddels doorgelopen en werpt af en toe een blik mijn kant uit, maar kan uiteraard geen onraad ontdekken. Ondanks dat het nog een jonge reebok is, ziet hij er krachtdadig uit en is het een genoegen om naar te kijken.
En… hoewel ik eigenlijk voor de witte reegeit was gaan ‘aanzitten’, had ik dit alles voor geen goud willen missen, dat kan ik u gerust vertellen. Blij en voldaan keer ik huiswaarts en samen met de bekende dichter G.A. Brederoo (1585-1618) zeg ik: “Het kan verkeren…”
*********************************************************************************************************************
Dinsdag 4 augustus 2020 in de Barneveldse Krant!
Mooie waardering!