Vuurdoop met Zeearend…
Inleiding: Wellicht heeft u ook vrij recentelijk via de media vernomen, dat een paartje zeearenden voor het eerst sinds mensenheugenis in 2020 in de provincie Gelderland hebben gebroed. Daarover te zijner tijd in één van de volgende delen uitgebreid verslag…
Baltsgedrag d.d. 12 februari 2020 van het eerste unieke paartje zeearenden in Gelderland – Foto: ©Ton Heekelaar
Voorafgaand aan mijn vuurdoop
Als voormalige beroepswoudloper, standplaats: Nationaal Park Veluwezoom, neem ik u gaarne 21 jaar mee terug in de tijd naar mijn vuurdoop met de eerste zeearend in het veld. Dat was op zondagmorgen 17 oktober 1999 op een voor publiek afgesloten wildweide, gelegen aan de Tunnekesweg van het Nationaal Park Veluwezoom. De bekende beroeps-natuurfotograaf Martijn de Jonge, had via de directie Natuurmonumenten te ’s-Graveland, toestemming/vergunning verkregen om raven op de hiervoor genoemde wildweide te fotograferen.
Vervolgens nadat ook de verplichte documenten door het beheerkantoor Veluwezoom-NM in orde waren bevonden, kon de beroepsfotograaf in de praktijk aanvangen met natuurfotografie. Daarvoor had hij een eenvoudig, doch prima functionerend schuilhutje van afgedankte pallets gebouwd. Het geheel afgedekt met een groen plastic dekzeil tegen de regen en met dennentakken bekleed voor de noodzakelijke camouflage. Dus esthetisch helemaal verantwoord met de omgeving, om vandaar uit te kunnen fotograferen. De hand & spandiensten mijnerzijds bestond slechts uit een geforkeld edelhert karkas als lokaas op gepaste afstand voor het schuilhutje te deponeren. Die (dode) biomassa bleek een magnetische aantrekkingskracht voor talrijke raven, buizerds en vossen etc…
Kennelijk vertrouwde de schreeuwende buizerd het niet helemaal – Foto: ©Ton Heekelaar
Als de kat van huis is piepen de muizen
Tijdens toezicht- en lokvoerronde om de overtollige wilde-zwijnenpopulatie te reduceren tot de gewenste stand -middels jacht- kwam ik dagelijks langs het schuilhutje. Daarbij was het te doen gebruikelijk om even “bij te praten”. Dat was voor de beroepsfotograaf tevens een welkome afwisseling om zijn langdurig opgevouwen benen even te kunnen strekken, alsmede verslag uit te brengen omtrent zijn bevindingen. Hierbij liet hij weten dat hij voor dat a.s. weekend wegens privé verplichtingen verstek liet gaan en in zijn toenmalige woonstee te Amsterdam verbleef.
Overbodig voor de trouwe lezers te melden dat deze voormalige beroepswoudloper in die tijd zelf ook een gepassioneerd -aspirant- natuur (hobby) fotograaf was. Dus het ideale schuilhutje lonkte om van de gelegenheid – tijdens dat lege weekend – er ook één keer gebruik van te maken.
Die zondagmorgen de 17e oktober 1999 herinner ik mij nog goed: Het had die ochtend licht gevroren, zodat het gras op de wildweide wit berijpt was uitgeslagen. De lucht was egaal blauw gekleurd en er stond een matige oostenwind. Dus ideaal weer voor natuurfotografie.
Precies zoals de beroepsfotograaf, had ik mij in de loop van de morgen met mijn gehele foto-uitrusting in het kleine schuilhutje met opgevouwen ledematen gepositioneerd. Relatief zat ik nog maar kort te posten, toen plotseling een schitterende vos uit het struweel tevoorschijn kwam. Kennelijk was Reinaert vertrouwd met de situatie en begon direct van de overheerlijke (biomassa) te smullen. Op afstand keek een peloton raven en een schreeuwende buizerd de kat uit de boom alsof men de zaak niet vertrouwde.
De vos begon direct van de overheerlijke (biomassa) te smullen – Foto: ©Ton Heekelaar
Geluksmoment ravenproject
Op een bepaald moment werd mijn aandacht getrokken, omdat de grote groep raven plotseling naar het midden van de wildweide vlogen. Dat leek mij een mooi fotomoment om vast te leggen voor de toenmalige ravenonderzoeker Thom Renssen. Hiermee kon de herintroductie van het ravenproject in ons land, omstreeks begin zeventiger jaren van de vorige eeuw -aantoonbaar- als geslaagd worden aangemerkt.
Ineens vloog een raaf met een aantal soortgenoten naar het midden van het wildweitje – Foto: ©Ton Heekelaar
Moment suprême van mijn vuurdoop
Edoch, wat zag ik in de zoeker van mijn fotocamera? Dat midden op de wildweide, omringd door pestende raven, een juveniele donkerbruine zeearend zat! Een dergelijke waarneming had ik beroepshalve nimmer in 34-jaar praktijk ervaring waargenomen. Nu was het zaak mijn adrenaline stijging in toom te houden en heel behoedzaam de fors uitgevallen, doch kwalitatief uitstekende 500 mm Asahi Pentax Takumar F4.5 telelens, naar het begerenswaardige foto-object te zwaaien. Dat lukte wonderwel en was het slechts nog een kwestie van scherpstellen en….. afdrukken.
Na twee- of hooguit drie keer de ontspanknop van de camera te hebben ingedrukt, koos plotseling de “vliegende deur” het luchtruim. Met een peloton pestende raven in zijn kielzog keek ik vol bewondering de zeearend na tot deze aan de einder uit het zicht verdween. Gelijktijdig was hiermee mijn vuurdoop met een zeearend in de Gelderse dreven een feit!
Het beeld van mijn vuurdoop op 17 oktober 1999 met aanblik van een juveniele zeearend omringd door pesterige raven op een wildweide in Nationaal Park Veluwezoom – Foto: ©Ton Heekelaar
